Presidictator

Read / lees in : English

Een paar dagen voordat we in Oezbekistan zouden aankomen ging Karimov de president van dat land de pijp uit. We wisten eigenlijk weinig tot niks van hem noch zijn land, dus we grepen de gelegenheid aan om ons een beetje in te lezen. Islam Karimov komt er niet heel best vanaf op zijn wiki, en we hoopten maar dat er door zijn onverwachte verscheiden geen bloedige machtsstrijd zou uitbarsten of nog erger dat onze reisplannen in de war zouden worden geschopt. Onze ervaringen bij het binnenkomen van Oezbekistan stemden echter niet heel hoopvol. We begonnen al op Noord-Koreaanse toestanden te rekenen, maar de ontvangst bleek uiteindelijk het enige minpuntje. We hadden tegen de verwachtingen in bijv. normaal toegang tot internet, de straten waren niet tjokvol met militairen of politie (behalve bij de ingangen van de metro, waar je overigens geen foto’s van mag maken) en iedereen maakte op ons een relaxte indruk.

We werden verder nauwelijks lastig gevallen door al dan niet corrupte politie en ik kon zelfs bijna overal binnen de bebouwde kom over het aanwezige werelderfgoed vliegen met mijn drone (alhoewel ik daar eerlijk gezegd nooit toestemming voor heb gevraagd maar me in plaats daarvan verdekt opstelde op de daken). De mensen die we er naar vroegen waren zeer tevreden over het beleid van Karimov en waren daarom van plan om bij de komende verkiezingen op zijn eerste minister te stemmen opdat er niet teveel veranderd. Maar goed, die mensen kenden vast niemand die door Karimov levend is gekookt.

Karimov had naast het martelen van tegenstanders ook nog tijd om van Tasjkent een moderne hoofdstad te maken door de stad plat te walsen en te vullen met brede straten en moderne leegstaande gebouwen zoals in deze regio gebruikelijk is. Maar toen we eenmaal verder het land in trokken belandden we toch nog in de duizend en één nacht setting waar we op gehoopt hadden. Zo zagen we al rijdend langs de kant van de weg katoenplantages waar de slaven bevolking gedwongen de oogst aan het binnenhalen was. De staatskas zakken van de leiders vullen zich immers niet vanzelf. Daarnaast gaven vooral de oude binnensteden van Bukhara en Khiva met hun slavenmarkten, smalle straatjes, eeuwenoude bazaars, madrassas en moskeeën ons het gevoel dat we eeuwen waren teruggereisd in de tijd.

Kortom het Oezbekistan van Karimov is een een prachtig land met een eeuwenoude rijke historie (na de gebroeders Khan veroverde Timur een gebied van India tot Egypte) dat diepe indruk op ons heeft gemaakt. We keken daarom reikhalzend uit naar het volgende land, Turkmenistan met zijn eigen presidictator.