Bakoe het Parijs van de Kaukasus
Read / lees in : English
Vanaf het moment dat we Doesjanbe uitreden omdat we meer van Tadzjikistan wilden zien hebben we eigenlijk geen moment rust meer gehad. We moesten telkens voortmaken omdat ons visums met een korte geldigheid en hadden vaste aankomst en vertrekdata die allemaal precies op elkaar aansloten. Alleen in Iran konden we het, als we wilden, rustig aan doen omdat je daar je visum probleemloos een paar keer kunt verlengen. Daar hadden we alleen niet zoveel zin in waardoor we ook daar maar ons best deden om in zo min mogelijk tijd zoveel mogelijk op de foto te krijgen te zien. We hadden ons daarom voorgenomen om, zodra we in Europa aan zouden komen, een paar dagen rust te pakken. Toen we in Bakoe het Parijs van de Caucasus en de hoofdstad van Azerbeidzjan aankwamen was het dus eindelijk zover.
Zoals te doen gebruikelijk in deze regio heeft Azerbeidzjan ook een presidictator, die inmiddels is vervangen opgevolgd door zijn minstens zo knappe zoon, die kan beschikken over een enorme hoeveelheid petrodollars. Blijkbaar is de president een keer op schoolreisje naar Parijs en Londen geweest en vond hij het daar zo mooi dat hij daarom al zijn het belastinggeld heeft ingezet om van Bakoe het Parijs van de Kaukasus te maken, met Londense taxis. Eerlijk is eerlijk, het is bijzonder goed geslaagd, het is er prachtig. Wij zijn er mede daarom zelfs nog wat langer gebleven dan gepland, maar ook omdat we na vijf weken in Iran keihard toe waren aan stokbrood bier en bacon. Wat ook meehielp was het feit dat Bakoe niet heel duur is. De prijzen voor hotels bijvoorbeeld zijn ongeveer de helft van die in Iran, en voor dat geld krijg je dan ook nog eens een keer twee keer zoveel sterren.
Dat er achter al die nieuwe gebouwen gewoon ouwe meuk staat mag de pret niet drukken. Net zo min als het feit dat op slechts enkele kilometers van het centrum de mensen boortorens en ja-knikkers in hun achtertuin hebben staan. En waar wij in Nederland vanaf ons handdoekje op het strand tegen windmolens aan liggen te gluren zie je hier door de boorplatformen de Kaspische Zee niet meer. Het hele schiereiland waar Bakoe op ligt lijkt wel te drijven op een zee van olie. Daarnaast hebben zo ook nog veel gas, zoveel zelfs dat het al sinds Marco Polo hier langs kwam gewoon uit het gesteente komt sijpelen. Het lijkt er wel het Turkmenistan van de Kaukasus.