In het water gevallen

Read / lees in : English

Vanuit Armenië moest ik weer terug naar Georgië, het land heeft namelijk alleen daarmee en met Iran open grenzen. Ik reed vrijwel direct door naar Stephantsminda, bij jullie beter bekend als Kazbegi. Zoals jullie weten heb ik namelijk de afgelopen tijd keihard getraind om klaar te zijn voor de beklimming van de nabijgelegen berg Kazbek. Maar dat ging helaas niet door, er waren namelijk in geen bergen of wegen andere toeristen te bekennen die gek genoeg waren zin hadden om een stukje omhoog te lopen. Er komen voornamelijk Russische en Georgische toeristen, en dat zijn een stelletje watjes, allemaal! Ik ben op eigen houtje nog wezen hiken, maar uiteindelijk toch maar afgedropen naar Batoemi aan de Zwarte Zee. Toen ik daar aankwam was het 30 graden, het zonnetje scheen, ik zag palmbomen, ik zag strand, dus ik dacht: ‘Hier blijf ik mooi een weekje om de strandmode zomer ’17 te checken’. Maar toen ik de volgende ochtend met mijn emmertje, schepje en zwembandjes naar buiten liep regende het dat het goot. Dat zou op een enkele opklaring na, de hele week zo blijven. Batoemi was mijn voorlopig laatste, en tevens verassend mooie, Europese stad. Met vele historische gebouwen, casino’s en Thaise massagesalons op elke hoek én een mooie boulevard. Maar door de constante stroom hemelwater kon ik er toch niet optimaal van genieten. Nee, mijn afsluitende bezoek aan Georgië is letterlijk in het water gevallen.