Lekker bunkeren met Hoxha

Read / lees in : English

Ik had mijn portie gezelligheid wel weer gehad en reed daarom van Macedonië verder naar Albanië. ‘Alleen maar criminelen daar’, hoorde ik van vrienden en familie. En die kunnen het weten. ‘Gezellig’, dacht ik. Dus ik verwachtte daar eigenlijk binnen no-time weer berooid weg te zijn. Ik wist eerlijk gezegd verder ook niks van Albanië. Het was vroeger namelijk een nogal gesloten land waar toeristen nauwelijks welkom waren, net als in Noord-Korea zeg maar. Een andere overeenkomst tussen Noord-Korea en Albanië is het feit dat men in de communistische tijd alleen banden onderhield met China. De Sovjet Unie en Joegoslavië waren namelijk niet streng genoeg in de communistische leer volgens Enver Hoxha, de lokale presidictator. Maar ook die vriendschap duurde niet eeuwig, in ’76 braken ze ook met de Chinezen. Daarna haalden ze de banden aan met Frankrijk, België en natuurlijk Nederland, want [nog even uitzoeken waarom dat was]. En ook over mensenrechten dachten ze in Albanië net als men in Noord-Korea heden ten dage nog steeds doet.

Heerlijk dat socialisme

Dat weet ik allemaal omdat ik naar twee als musea ingerichte bunkers in de hoofdstad Tirana ben geweest. Want (wederom) net als in Noord-Korea was Enver evenals de Kimmetjes doodsbang dat het land aangevallen zou worden door de imperialisten uit het grote boze westen, Joegoslavië én het Warschaupact. Daarom liet hij maar liefst 175.000 bunkers bouwen verspreid over het land. De meeste zijn eigenlijk kleine schuttersputjes van gewapend beton, maar een aantal waren gebouwd om de bevolking leiders te beschermen tegen een nucleaire aanval. En twee daarvan (één met maar liefst vijf verdiepingen onder de grond) zijn gerenoveerd en ingericht als museum. Ik kreeg er vreselijke flashbacks van mijn bezoek aan Noord-Korea. Ze bespioneerden iedereen de moeder en martelden de mensen (m/v/anders) totdat ze iets bekenden zodat ze geëxecuteerd, gedeporteerd of te werk gesteld konden worden.

Kastreren

Maar sinds die tijd is er gelukkig veel veranderd. Je kunt er nu gewoon met je eigen auto en zonder visum heen. Het is er veilig, niet duur en de wegen zijn goed. De horeca voldoet aan onze standaarden en de mensen zijn er vriendelijk. Bovendien kun je er geweldig hiken in de prachtige bergen, of romeinse ruïnes en oude kastelen bezichtigen. Daarnaast kun je jezelf in één van de vele drive-through klinieken laten kastreren om daarna luierend op de prachtige stranden te herstellen. Terwijl ik in Dhermi high en dry op het strand lag mijmerde ik nog over Noord-Korea. Hopelijk kan dat over een paar jaar daar ook allemaal, beginnen we met de ballen van Kim.