Vanuit Myanmar kwam ik India binnen in de provincie Manipur.
Het Loktak meer met zijn drijvende eilandjes is de enige plek in de buurt van Imphal waar je als buitenlander mag komen.
Dus trok ik al snel verder naar Mokokchung in de provincie Nagaland.
Daar mag je weliswaar ook niet komen, maar ik was op weg naar Mon en Longwa.
Onderweg had ik wat tegenslagen, zoals een brug die op vakantie was.
Al bijna in Mon passeer ik deze theeplantage.
Hoe verder ik kwam, des te slechter het asfalt.
Maar uiteindele geraakte ik toch in Mon en maakte ik een ritje door de omgeving.
De Indianen leven hier van de landbouw.
En zoals overal in India wonen er altijd meer mensen dan je verwacht.
De meesten in houten krotjes.
Zoals deze stam.
Een moedertje met twee kleine stinkers.
De kinderen waren maar wat blij met mijn koekjes.
En deze jongens waren dolblij met de lift die ik ze gaf.
Op de terugweg naar Mon.
Daags erna kom ik dan eindelijk in Longwa aan.
Het dorp van de koppensnellers.
Zijn broertje wist zich ook nog even los te trekken van zijn opiumpijp voor een foto.
Het ligt precies op de grens met Myanmar, links India en rechts dus Myanmar.
Kinderen met kinderen in Longwa.
Het einde van de weg, verder en afgelegener kon ik (met de auto) niet gaan.
De vallei in Myanmar die bij het dorp hoort.
En dus onder het gezag van Chief Aangh valt.
Hier met zijn beste buddy, die aan de tatoeages in zijn gezicht te zien behoorlijk wat koppen heeft gesneld.
Nog even samen op de foto, en dan...
...weer vlug naar binnen om opium te roken.
De zonsondergang is ook hier erg mooi.
De meisjes zijn hier al jong moeder.
De volgende ochtend weer vroeg op.
Om uit te checken uit het resort en de lange reis naar de bewoonde wereld te beginnen.
Onderweg kom ik zowaar een groepje toeristen op motoren tegen.
Ik maak ook nog even een korte stop bij Kaziringa National Park.
Maar het park is gesloten, dus ik kan alleen even bij de toegangspoort kijken.
Maar zelfs daar kun je al veel dieren zien.
Een Kingfisher vlak voor de aanval.
Vanuit Darjeeling maak ik een korte trek.
De enige twee dagen in de regio dat het niet met bakken uit de lucht kwam.
En tijdens de trek kom je zelfs nog heel eventjes in Nepal.
's morgens konden we een glimps opvangen van de derde hoogste berg ter wereld, de Khangchendzonga.
Uitzicht vanuit mijn hotel in Darjeeling.
Onderweg naar Calcutta staat er in de andere richting een rij vrachtwagens van ruim 15 kilometer, waardoor er nog minder ruimte was op de toch al krappe weg.
Slechts negen vrouwen in het minibusje.
Het landschap ten noorden van Calcutta.
Bovenop zitten er al zes, binnenin durf ik niet te schatten.
En ook deze bus is overvol.
Belur Math in Calcutta, dit is de Ramakrishna Mandir op het terrein.
En verder nog wat graftombes.
Met o.a. de vrouw van de goeroe.
Dit is het graf van moedertje Theresa.
Victoria Memorial in Calcutta.
Victoria Memorial vanaf de achterkant.
Het was Durgha Pooja (of zoiets) en dus stonden overal van dit soort tijdelijke tempels.
Calcutta is overal ouwe troep met hier en daar een mooi nieuw en onderhouden gebouw er tussen.
Het marmer paleis, in Calcutta, staat ook midden in een krottenwijk.
De binnenkant van een Hindustan Ambassador, het standaard model taxi in India.
De taxi zette ons af bij het nationaal museum maar de meeste stukken waren gestolen, ik bedoel uitgeleend aan China.
Durgha Pooja, deze vrouw collecteert voor een kalf met 5 poten en Sai Baba (of zoiets).
De godin die ze in Calcutta aanbidden.
En alhoewel Hindoes geen andere levende wezens mogen doden moeten ze wel geiten offeren aan die godin.
Genoeg ellende gezien, we gingen verder naar Bhubaneswar.
De Lingaraj Mandir (tempel) mag je als niet Hindoe niet in, dus moet je vanaf een platform buiten de muur je foto's maken.
De god in deze tempel word elke dag met melk en marihuana overgoten.
Met een ladder op een karretje slingers ophangen in Visakhapatnam.
De portier van een hotel in Visakhapatnam.
Dit is ook een bekende god in India, met een apenkop: Hanuman.
De Sint Thomas kathedraal in Chennai.
St. Thomas was één van de twaalf apostelen van Jezus.
En hij ligt in deze kerk.
Na al die jaren nog zo goed als nieuw.
MGR memorial bij Marina Beach in Chennai.
Triumph of labor monument, Marina Beach, Chennai.
Overal in India (en binnenkort ook voor het britse parlement) staan standbeelden van Mahatma Gandhi.
In pondicherry nemen we een tuktuk om door het koloniale centrum te tuffen.
Pondicherry was ooit een Franse kolonie.
En voor het eerst in India zien we redelijk schone straten.
Indianen zijn nooit te beroerd om even te poseren.
In de buurt van Pondicherry is een hippy kolonie, Auroville en dit is hun tempel, de Matrimandir.
Opsporing verzocht!
Handig een boom die zichzelf stut.
Dit is naar alle waarschijnlijkheid de Hindu godin Kali.
De boulevard in Pondicherry.
Met onhandige boompjes als je zo lang bent als wij.
De politie heeft nog de petjes van de Franse bezetters.
Lucia oefent even haar leiderschap.
Het Lycee Français.
Meenakshi tempel in Madurai ter ere van de godin Meenakshi die drie tieten heeft.
Deze torens zitten barstensvol beeldjes van de vele vele goden die de Hindoes hebben.
Zoals de meeste tempels, enorm gedetailleerd versierd.
Op weg naar Rameshwaram.
Vissers in gammele hutjes net buiten Rameshwaram.
De armoe in India is vaak stuitend.
Binnen in de ramanathaswamy tempel.
De pelgrims moeten water uit alle 23 bronnen over zich heen laten gieten.
En dan naar buiten om zich in de zee nog eens te wassen.
En dan weer terug.
Koeien, tuktuks en vreemde goden. India in een notedop.
De jongens zijn blij, hun plicht als pelgrim zit er voorlopig weer op.
De spoorlijn, met in het midden een hef, naar Rameshwaram.
Zonsondergang in Kanyakumari.
Hier werd een deel van de as van Gandhi bewaard.
Hier om precies te zijn, voordat het werd uitgestrooid in zee.
Op weg naar de haven.
Vrouwen moeten apart in de rij staan voor de ferry.
Een tempel en een standbeeld van de dichter Thiruvalluvar.
Indiase vrouwen kijken altijd zo vriendelijk.
Vivekananda Memorial Rock / Kanyakumari / India
Our lady of ransom shrine, Kanyakumari.
Thiruvalluvar staat er wel een beetje gay bij.
Padmanabhapuram Palace.
Een houten paleis dat door de eeuwen heen is uitgegroeid.
Probeer het maar eens uit te spreken: Padmanabhapuram.
We laten de auto een paar dagen staan en nemen een houseboat in Allepey.
Twee dagen cruisen over de backwaters van Kerala.
We zijn niet de enigen, er schijnen tegenwoordig meer dan 1000 houseboats te zijn.
Overal vissers in hun kano's.
Deze mannen laten hun coupe niet verregenen.
Dit is een eendenherder.
Met kerstmis gaan ze er allemaal aan.
We stoppen nog bij een kerkje.
En daarna terug naar Allepey.
Het gaat allemaal nogal langzaam, na twee dagen waren wij er wel klaar mee.
Volgende trekpleister op de agenda, Hampi.
Populair bij klimmers (bouldering).
Wij kwamen voor de ruines.
Maar je kunt er ook aapjes kijken.
Hampi was een grote stad, tegenwoordig zijn alleen de tempels nog in gebruik.
Maar de rest is ook redelijk tot goed bewaard gebleven.
Ook hier alles rijk gedecoreerd.
Zo'n toren van een Hindutempel noemen ze een Gopuram. Weet je dat ook weer.
Dit was het bad van de koningin.
Dit was een waterreservoir.
Allemaal zo'n duizend jaar oud.
Maar gelukkig allemaal goed bewaard gebleven.
Deze tempel staat in het gedeelte waar de hooggeplaatsten woonden.
De Lotus Mahal.
Deze staat in het Zenana gedeelte.
Maar niemand weet eigenlijk zeker waarvoor dit gebouw diende.
De olifanten stallen.
Er was zelfs nog een Bollywood olifantje een film aan het opnemen.
Dus moest ik iedereen uit de foto shoppen.
Het blijft India, dus ook hier koeien.
En geiten, op de achtergrond zie je een gebouw van een paardenhandelaar van weleer.
Het icoon van de provincie Karnataka en Hampi: The stone chariot.
Binnenin een tempel in het Vittala complex.
Een Hampi hagedis.
Zover het oog reikt ruïnes.
De Lakshmi Narasimha Temple.
De Sasivekalu Ganesha Tempel.
Naast ons hotel waren de vrouwen elke dag druk met de was.
Suikerriet in bloei.
In Goa lagen de vrouwen dagelijks met de uiers open en bloot op het strand.
Dit schaaltje bloemen was het mooiste wat ik in Goa heb gezien.
Dus maar weer verder, richting Mumbai.
Om een biertje te drinken in het Taj Mahal hotel.
Met uitzicht op de India Gateway.
Vroeger was dit het eerste wat je van Mumbai/India te zien kreeg (omdat je per boot aankwam).
In Mumbai zie je nog veel gebouwen uit de tijd van de Engelsen.
Helaas is er nadat die weg zijn gegaan weinig moois bijgekomen.
De bibliotheek annex gemeentehuis, gezien vanuit de botanische tuin in Horniman Circle.
Aan het uiterlijk van de leden van de Socialistische Partij in Mumbai kun je in elk geval zien dat ze van plan zijn om je te bestelen (check de tweede van links, onderste rij dan).
Het Martyrs Memorial.
De taxis zijn niet zo engels (meer), de bussen nog wel.
B(ombay) M(unicipal) C(orporation Building.
Chhatrapati Shivaji Terminus Railway Station.
Chhatrapati Shivaji Terminus Railway Station maar dan op de foto met een hek, veel mooier zo.
Ze mogen dan wel een oud gebouw hebben, ze rijden met nog ouder spul.
Het vrouwenrijtuig lijkt meer op een gevangenis met overal tralies.
De leeuw met vleugels en hoofd van een man, oftwel lamassu, beschermt je gebouw.
De rechtbank en klokketoren.
Nog een dubbeldekker.
Dhobi Ghat, de grootste openlucht wasserette ter wereld.
Bijna alle hotels en ziekenhuizen laten hier hun was doen.
Net buiten de Dharavi sloppenwijk....
...is het redelijk schoon en georganiseerd.
Maar aan de andere kant van de spoorlijn...
....is het een stuk minder.
In het eerste gedeelte vanaf de spoorlijn zitten veel bedrijfjes.
De eigenaren van die bedrijfjes wonen vaak niet eens in Mumbai.
Er wordt hier voornamelijk van alles gerecycled.
Een pottenbakkerij, altijd fijn om in de straat te hebben.
Pelgrims op weg naar het graf van Sai Baba, 150 kilometer verderop.
De grotten van Ajanta.
In een hoefijzervormige vallei.
Uitgehouwen uit de rotswand.
Vergelijkbaar met Petra in Jordanië.
Maar dan groter en dieper.
En met meer detail.
En je mag overal naar binnen.
De oudste grot dateert van zo'n 200 jaar voor Christus.
Prima locatie voor een schoolreisje natuurlijk.
Dit is als het goed is een Grey Langur.
En deze zijn (zoals zoveel dingen) heilig voor de Indianen.
Twee olifanten bij de deur brengen geluk en zegeningen voor hij die binnengaat.
Grot nummer 19, twee verdiepingen en de mooiste façade.
Behalve apen zijn er ook leuke vogeltjes in Ajanta, bijv. de red-vented bulbul. Ik zeg altijd gewoon Elvis vogel.
En hele grote cactussen.
De hoefijzervormige vallei vanaf de andere kant.
Jammer dat ik niet de namen van alle vogeltjes kon achterhalen.
Lucía wilde graag op de foto met de grotten.
Een dag later gingen we ook maar even naar Ellora.
We vonden Ajanta al indrukwekkend maar Ellora is nog mooier.
Deze hele tempel is vrijgemaakt uit de berg.
Van boven naar beneden uit 1 stuk uitgehouwen.
Met wederom enorm oog voor detail.
Check bijvoorbeeld de middeltste rij kleine olifantjes.
En deze leeuwen op het dak van grot 16.
De Kailasanatha grot/tempel, is een Hindoe tempel.
Er zijn 12 Boedda tempels, 17 Hindoe tempels en 5 Jain tempels.
Ze zijn in de vijfde tot en met de tiende eeuw uitgehakt.
In die tijd leefden die drie religies dus vreedzaam samen.
Deze tempel van drie verdiepingen lijkt een beetje saai.
Maar hoe hoger je komt des te meer versieringen er in zitten.
Origineel waren ze ook beschilderd.
Moet een Hindoe tempel zijn, want Nandi ligt te wachten op zijn meester Shiva.
De hele dag moesten we met iedereen op de foto.
Dit zal dan wel een Boeddistische tempel zijn.
En deze lijkt veel op de tempel in Ajanta (ook Boeddistisch).
Vooral Lucía was erg in trek bij de Indianen.
Deze grot is zowel van buiten als van binnen waanzinnig mooi.
Boedda zal hier zeker tevreden mee zijn.
Deze grot zat een beetje verstopt.
En de laatste grot had de hoogste plafonds en grootste beelden.
En ook met deze grotten wilde Lucía graag op de foto.
Die gozer in het midden is volgens mij zo stoned als een garnaal.
Daulatabad fort (die toren in het midden)
De weg tussen Ellora en Aurangabad.
Ook in Aurangabad: de Bibi Ka Maqbara.
Hier ligt de eerste vrouw van Keizer Aurangzeb.
Zijn moeder, de derde vrouw van Keizer Jahan, ligt in de Taj Mahal.
Het word ook wel de Deccan Taj genoemd.
En ook deze locatie is heel geschikt voor schoolreisjes.
In India past er altijd meer in een voertuig dan bij ons.
Één van de toegangspoorten van de roze stad in Jaipur.
De Hawa Mahal.
Hawa Mahal betekent paleis van de wind.
Het is gebouwd om de vrouwen van de hofhouding festiviteiten op straat te kunnen laten bekijken.
Van dit gebouw weet ik niet meer wat het is, maar het staat ook in Jaipur.
Hier sta ik bij een instrument om de sterren van Tweelingen te meten in de Jantar Mantar observatory.
Een sterrenwacht met o.a. een zonnewijzer van 27 meter hoog en tot op 2 seconden nauwkeurig.
Slangenbezweren is verboden in India, maar de agent die naast deze stond vond het blijkbaar geen probleem.
De bazaar in de roze stad.
En we verlaten het roze gedeelte van Jaipur door een andere poort.
Buiten de stad ligt het Amber fort.
Wij gingen met de auto, maar je kunt ook per olifant.
Het grote plein, Jaleb Chowk, met rechts/oost de Suraj Pole (Zonnepoort).
De Sheesh Mahal (spiegel paleis). Schijnt 's avonds heel mooi te zijn geweest toen men nog de boel met kaarsjes verlichtte.
Een ander paleis of fort, met erachter de verdedigingsmuur.
Die had wel iets weg van de Chinese muur.
De tuin bevindt zich buiten het fort.
Jal Mahal, het waterpaleis. Vijf verdiepingen, waarvan vier onder water.
De white-throated kingfisher.
De pagodespreeuw met zijn vetkuif.
De Galta Ji tempel.
Ook wel de Monkey tempel genoemd.
Het zijn resus apen, Rhesus Macaque, hier is o.a. gefilmd door NatGeo.
Hindoes komen van heinde en verre om zich hier te baden.
Wij kwamen voor de aapjes.
Één of andere heilige heeft hier gemediteerd.
En dan bouwen ze er altijd meteen een tempel.
Moeder aap wordt even gevlooid.
En de huiskoe legt overal lekkere vlaaien neer voor de pelgrims.
In India vind je achter elke boom wel een goeroe.
Of iemand die thee verkoopt.
En hier hebben we een Indian Robin.
De Sisodiya Rani Bagh.
Gebouwd voor koningin (Rani) Sisodiya.
De Albert Hall in Jaipur.
Met uitzicht op de roze stad en daarachter Nahargarh Fort.
Vanaf de daken wordt er overal in Jaipur druk gevliegert.
Onderweg naar Agra, zoals gezegd in India past er altijd meer in een voertuig dan bij ons.
In Agra staat naast de Taj Mahal ook dit bouwwerk.
In de volksmond de baby Taj Mahal genoemd.
Het is het graf van I'timād-ud-Daulah.
Hier ligt de opa van de vrouw van de man die de Taj Mahal liet bouwen.
We stellen de Taj Mahal nog even uit en gaan naar het Rode Fort in Agra.
Om de eekhoorntjes te voeren.
En dan is het eindelijk zover, achter deze poort staat de.......
....Taj Mahal.
De laatste van de 7 nieuwe wereldwonderen die ik 'moest' bezoeken.
Gebouwd in opdracht van Shah Jahan.
Hier ligt zijn derde vrouw die stierf toen ze hun 14de kind baarde.
Er is totaal 22 jaar aan gebouwd., door 20.000 man.
Kost een paar centen, maar dan ligt je vrouw er wel netjes bij.
De mannen lopen in India vaak gezellig hand in hand.
Vanaf de andere kant van de rivier kun je de Taj al bijna niet meer zien vanwege de luchtvervuiling.
Dat komt o.a. omdat de mensen koken en verwarmen op koeievlaaien.
We gingen ook nog even langs bij de Fatehpur Sikri.
Keizer Akbar had besloten om de hoofdstad te verplaatsen van Agra naar Sikri.
We arriveerden net op tijd voor het vrijdag gebed.
De keizer liet een hele stad bouwen, incl. moskee en een paleis voor hemzelf.
Allemaal van rood zandsteen dat in de omgeving te vinden is.
Hij wilde zijn voorouder Timur met de constructie naar de kroon steken.
Maar toen het eindelijk allemaal af was verlieten ze de stad.
Het was namelijk te onrustig geworden in de regio.
Toch jammer dat ie zo laf was om naar Lahore te vluchten.
Het was immers best mooi geworden.
Zo gaat dat steenhouwen in zijn werk.
En meteen buiten de poort is het weer een rommeltje.
Éénmaal aangekomen in New Delhi was er een bruiloft aan de overkant.
De bruidegom maakt zijn entree.
De Lotus Tempel in New Delhi, is van het Bahá'í geloof.
Het Bahá'í principe is dat iedereen mag komen om zijn/haar god te aanbidden.
De Bahá'í gaan uit van 1 god, blijkbaar mag je zelf weten wie dat is en hoe je die wilt aanbidden.
En als ze in Agra een rood fort hebben, dan moeten ze er in New Delhi natuurlijk ook één.
Gebouwd door Shah Jahan, die van de Taj Mahal.
Twee bomen die in symbiosis leven.
Net als de Taj Mahal veel Pietra Dura. Marmer ingelegd met andere kleuren steen om deze figuren te maken.
Vervolgens namen we een kijkje bij de Jama Masjid.
Ook gebouwd door Shah Jahan.
Jama Masjid betekent vrijdagmiddaggebedsmoskee.
Het was dan wel geen vrijdag, toch waren ze druk aan het bidden.
Je moet goeddoeme dik 5 euro betalen om hier te mogen fotograferen.
Dus dat moet je elders weer besparen met bijv. zelf fietsen op de riksja.
Vanuit Delhi namen we de trein naar Amritsar.
Amritsar is zeg maar het Mekka van de Sikhs.
Hier heb je er één voor de gouden tempel waar hun heilige boek ligt.
De Sikhs hebben een tulband of hoofddoek, en dus moeten wij ook ons haar bedekken.
Het boek dat hier ligt is voor de Sikhs wat voor Katholieken de paus is.
Binnen zitten er een paar die de hele dag uit dat boek zingen.
Her en der bewakers met een speer.
Allemaal hebben ze een baard en knippen ze hun haar nooit af.
Tijdens de vrijheidsstrijd van India richtten de Engelsen hier een bloedbad aan.
Dat gangetje van de vorige foto konden ze met hun tank niet door.
En dus openden ze met geweren het vuur op de aanwezige Sikhs.
Bijna elke kogel was raak, ruim 1500 doden. Voor hen brandt hier nu voor altijd een vlam.
Ook de bewegwijzering naar de toiletten is in Amritsar in Sikh stijl.
De Hindoes vonden de gouden tempel maar wat mooi.
En dus moesten zij er ook één hebben, compleet met vijver.
Hier zitten er een paar te bidden voor Hanuman (alhoewel ze meer aandacht voor de hete kooltjes hadden).
En dit zijn de verschillende goden van de weekdagen, alle acht.
Deze zwarte steen is ook een god.
In de tempel zitten ze net als bij de Sikhs de hele dag te 'zingen'. Alleen hier met het volume op 20.
Deze god zit op een schommeltje, en de gelovigen moeten de schommel telkens een zetje geven.
Terug in Delhi bezochten we Qutab Minar.
Het duurde ruim 175 jaar om deze toren van 73 meter hoog te bouwen.
Er omheen staan een zooitje graftombes van de eerste Moslim sultan van India en zijn nazaten.
En uiteraard een moskee etc.
Zoals overal in India, rijk gedecoreerd.
De Arc de Triumph van India.
Obama was net geweest, dus de beveiliging was nog op het hoogte niveau.
De Jaipur Column bij het presidentieel paleis. Ik mocht er helaas niet voor paal staan.
Dat mochten alleen de wachten met hun hoedjes.
Een beeld van Rajaji voor het Rashtrapati Bhavan (presidentieel paleis). De man lijkt in alle opzichten op Ghandi.
Ook voor de president twee olifanten met hun slurf naar de deuropening toe.
De uniformen in India zijn allemaal bijzonder (en) geschikt voor de efteling.
De hoofdingang van het Rashtrapati Bhavan.
De volgende attractie op het programma was Humayun's Tombe.
Deze graftombe was zo ongeveer het startpunt voor de architectuur die zijn hoogtepunt bereikte met de Taj Mahal.
Het was het eerste grote bouwwerk uitgevoerd in rood zandsteen.
En de eerste graftombe in een grote tuin.
Er liggen naast Humayun en zijn vrouw honderden lijken, waaronder Humayun's favoriete kapper.
Op het terrein vind je ook de tombe van Isa Khan Niyazi.
Die tombe is zelfs 20 jaar ouder dan die van Humayun.
Isa Khan Niyazi was een Afghaan.
Het was een koude dag, dus iedereen kroop dicht tegen elkaar aan.
Isa Khan ligt hier trouwens niet alleen, de hele familie was welkom.
Op weg van New Delhi naar Bandhavghar kwamen deze we Jainisten tegen.
En even later zagen we deze vrouw die van koeiestront briketten kleit voor o.a. de BBQ.
Éénmaal in Bandhavgarh Nationaal park zagen we om te beginnen de Chital of Spotted Deer.
En daar houdt deze Bengaalse tijger ook wel van.
Er liep ook een Indiaan met uiteraard een foute zonnebril.
Dan zet zo'n tijger het wel op een lopen natuurlijk.
Maar gelukkig kwam ie weer terug.
En dit is zijn broer of zus.
Dat kun je duidelijk zien aan de strepen.
Hij kwam nog mooi dichtbij ook.
Dit is de Oriental Magpie Robin.
Een echte jakhals.
En een jakhals moet ook wel eens kakken natuurlijk.
De greater coucal.
Sambar deer.
Bij de ingang van het park stemmen ze de goden gunstig met deze beeldjes.
Dit is de Indian Roller.
Vooral als die vliegt zie je hoe mooi ie is.
Met zijn prachtige blauwe vleugels.
De Callindra bloem vlak voor onze hotelkamer.
Op weg naar Varanasi, zoals altijd doen de vrouwen het zware werk.
De steegjes van Varanasi.
Deze vrouw raapt de stront op.
Dan maakt deze er briketten van.
Die worden dan gedroogd, door deze vrouw.
En vervolgens kun je er dan een potje mee koken.
De oever van de ganges met zijn Ghats.
Overal arme mensen.
Het ene uiteinde van de zone met de Ghats.
Ghats zijn trappen die tot in de rivier reiken.
Er zijn er totaal een stuk of 100.
Vluchtelingenboot naar de overkant van de rivier.
Met dit soort roeibootjes maken de toeristen een tochtje over de Ganges.
Behalve zichzelf wassen ze ook de kleding in de Ganges.
Let dus goed op bij welke wasserij je je wasgoed inlevert.
Want of het echt schoner wordt betwijfel ik.
De koeien baden en schijten hier namelijk ook.
Veel oude vandagen worden hier door de familie gedumpt, want hier sterven is het beste wat een Hindoe kan overkomen.
En als je dan ook nog hier gecremeerd wordt kan je dag helemaal niet meer stuk.
Want dichter bij de hemel kan je hier op aarde niet zijn.
In India vindt je achter elke boom wel een Goeroe.
En hier in Varanasi struikel je over ze.
Alhoewel sommigen er volgens mij alleen zitten voor de foto (tegen betaling, maar ik heb een telelens).
Een yogi.
Een pied kingfisher.
Varanasi noemen ze ook wel Benares, en is één van de oudste steden ter wereld.
We kwamen er zelfs mensen tegen die kleiner zijn dan Lucía.
Op de muren schilderen lokale ondernemers hun reclame.
We naderen het einde.
Op veel plekken in Azië kun je je op straat laten knippen......
.....en scheren.
We komen bij de tweede van twee Ghats waar ze mensen cremeren.
Er moet per kilo hout betaald worden (dus ze weten heel nauwkeurig te bepalen hoeveel ze nodig hebben), en er zijn verschillende prijsklassen hout.
We zoeken weer de uitgang van het steegjesdoolhof.
En pakken daarna een riksja terug naar ons hotel.
's Morgens vroeg uit de veren voor een boottochtje over de Ganges.
Maar eerst even naar het ochtendritueel van deze jongens kijken.
Het water is vol met toeristen.
Voor 600 roepies wordt je twee uur lang op en neer geroeid.
We zijn mooi op tijd voor de zonsopkomst.
Heel mooi, en heel sereen.
De eerste vissers zijn ook wakker.
Mooier dan een zonsondergang.
Toeristen kopen deze waxinelichtjes met bloemen van een parlevinker.
Naar alle waarschijnlijkheid een Siberische zeemeeuw, is ook net wakker.
Het is een drukte van belang op het water, er zijn denk ik meer toeristen dan pelgrims op dit uur.
Op dit uur ziet het er allemaal in elk geval beter uit dan later op de dag.
Gelukkig voor ons zijn er ook pelgrims zich aan het wassen.
De zon is inmiddels al behoorlijk geklommen aan de hemel.
Een veel gezien ritueel is met een kommetje water uit de rivier scheppen en vervolgens teruggieten.
Ook de voorbereidingen voor het cremeren zijn alweer in volle gang.
Sommige toeristen ruiken naar vis.
Deze man krijgt een klein stijfje van het bidden (of die sexy buik).
En ook deze jongen word er erg blij van allemaal.
Een slokje uit de rivier en de volgende dag lig je ook op de brandstapel.
Drie common myna's.
De was moet natuurlijk ook weer gedaan worden.
Zal lekker schoon worden zo naast het riool.
Een paar flesjes ingestraald water mee voor thuis.
In opperste concentratie.
De Indian Pond Heron of Paddy bird.
Op weg naar Bhutan valt ons weer op dat in India overal altijd meer in past dan bij ons.
Tenminste in vrachtwagens, jeeps en tuktuks. En ook in een rijbaan.
Maar in een lift passen alleen onze koffers, wij moeten met de trap.
Terug uit Bhutan moet ik de auto weer inklaren bij de douane.
En voor we naar Nepal gaan pakken we nog even het Gorumara National Park mee.
Want daar kunnen we de Indiase neushoorn zien.
Volgens mij is dit een painted stork.
En net voor we weggaan zien we nog de Indische Bison oftwel Gaur.
English