Island Hopping

Ik ben ook altijd haantje de voorste
Ik ben ook altijd haantje de voorste

In een land dat bestaat uit ruim 7100 eilanden, en ter voorbereiding op mijn zeiltocht van Papoea Nieuw Guinea naar de Solomon Eilanden, moest ik natuurlijk mijn laatste weken in de Filipijnen gebruiken om te gaan island hoppen. Ik volgde de populaire route van Manilla via Mindoro naar Busuanga en Palawan. En zo stond ik de afgelopen weken regelmatig met mijn koffer op het strand. Dat de route populair is wil overigens niet zeggen dat alle vervoer perfect is geregeld of op tijd vertrekt en aankomt. De boot van San Jose naar Coron City bijvoorbeeld vertrok met bijna 4 uur vertraging. En van Coron City naar Palawan waren er veel meer reizigers dan plek op de boot. Ik kon daardoor niet meer mee, maar ik moest die dag wel reizen omdat ik anders grote kans liep mijn vlucht naar Cebu te missen en daarmee ook mijn vlucht naar Papoea Nieuw Guinea. Gelukkig vond ik een groep van zeven Canadezen waarmee ik bij een andere pier een (water) snorder kon inhuren. Alleen net toen we met een bangka naar zijn boot zouden worden overgebracht kwam de kustwacht langs en arresteerde de kapitein met zijn bemanning. Wat te doen, onze bagage was immers al aan boord gebracht. Er zat niks anders op dan te wachten tot de kapitein weer terug zou komen. Gelukkig was dat na zo’n 2 uur het geval. De Canadezen wilden hun geld en bagage terug en de kapitein zei dat dat geen probleem was, maar dat we ook gewoon zouden kunnen gaan varen. Ik blij dat hij zich door zo’n kleine tegenslag als een arrestatie niet uit het veld liet slaan, maar een deel van de Canadese groep durfde niet meer. Hoe dan ook moesten we naar de boot om de bagage op te halen. Onderweg zei ik tegen de kapitein dat hij, zodra we aan boord waren, meteen moest wegvaren. Hij knipoogde en zo geschiedde. De Canadezen schrokken eerst wel, maar waren uiteindelijk toch blij dat we op weg waren naar Palawan en iedereen zijn reis zoals gepland kon afmaken.

Geef een reactie