De kortst mogelijke route

Read / lees in : English

Eigenlijk waren we wel blij dat het reizen door Malawi zo saai en probleemloos verliep. Konden we eindelijk eens op adem komen, de laatste keer dat we stressvrij reisden was immers al weer een poosje geleden. We reden kalmpjes aan langs het meer van Malawi richting Tanzania in het noorden. Onderweg her en der stoppend in één van de vele badplaatsen. De escorts resorts waar we onze nachten mee doorbrachten deelden we meestal met hooguit één of twee andere gasten. Er waren dus nauwelijks mensen waar we ruzie mee konden maken, waardoor het bijzonder saai bleef. Maar gelukkig wilde Lucía graag naar het plaatsje Livingstonia, een klein stukje landinwaarts vanaf het meer gezien. Ik programmeerde ons GPS-systeem (google maps), en zoals altijd berekende die de kortst mogelijke route. Ik checkte daarnaast ook nog even de relevante informatie in iOverlander, een soort digitale reisbijbel voor zwakzinnigen zoals ons die met de auto de wereld rondtrekken.

De berg op

De informatie waarschuwing uit iOverlander deelde ik maar even niet met Lucía, die is namelijk dol op verassingen. Ik verheugde me terwijl we op weg waren naar de afslag nog op de rit omhoog. Maar eenmaal halverwege kreeg ik weer visioenen van mijn helse rit door Guinea Conakry Het geitenpaadje waar we op reden was van dezelfde kwaliteit en zo smal dat keren geen optie was. Noodgedwongen ploeterden we daarom verder omhoog. Gelukkig was er geen tegemoetkomend verkeer en het waren totaal ook maar een kilometer of tien tot de top. Éénmaal aangekomen in het dorp vroeg ik me af waarom we naar dit plaatsje waren gekomen. Er was eerlijk gezegd geen reet te zien of te doen. Bovendien was de enige horecagelegenheid, waar we een bakkie pleur wilden nuttigen, gesloten. We bezochten desalniettemin de kerk en mochten zelfs de toren beklimmen. Alhoewel het luiden van de klokken me niet werd toegestaan was het toch nog een kleine troost. We zagen vanuit de toren bovendien dat er aan de achterkant van het dorp een mooie asfaltweg naar beneden liep.

Bergafwaarts

We verlieten het dorp daarom via die route, waarvan toen ineens bleek dat Google die ook gewoon kende. Wederom vertrouwden we daarom op de zoekgigant. Andermaal bleek dat de door Google berekende kortst mogelijke route ons toch weer over binnendoor weggetjes leidde die je gerust uitdagend kunt noemen. Geheel tegen de verwachting in bereikten we die avond toch nog Karonga, onze laatste stop in Malawi. Terwijl we ’s avonds in het ‘centrum’ wat zaten te eten barstte er een regenbui los waar Noach nog van zou schrikken. Een wolkbreuk zonder weerga. Op een gegeven moment wilden we toch terug naar ons hotelletje en hardleers als we ik ben liet ik Google wederom navigeren. De kortst mogelijke route bleek dit keer door een straat te gaan waar inmiddels twintig centimeter water in stond. Hierdoor werden de metersdiepe kuilen aan het toch al belabberde zicht onttrokken. Zo werd onze reis dankzij Google toch nog een beetje spannend. Eigenlijk helemaal niet raar, want die weet tenslotte beter wat wij willen dan wijzelf.