It’s more fun in the Philippines

Precies 22 dagen heb ik kunnen genieten van westerse decadentie in de USA. Dus lekkere bedden, 12 of meer baans wegen, achtbanen, casinos, superluxe bioscopen, bugatis en natuurlijk voedsel waar je nou eens lekker vol van komt te zitten. Maar ja, de plicht riep en dus ben ik daar weer vertrokken om verder te trekken door de derde wereld. Om precies te zijn, de Filipijnen. Alhoewel ik wel wat gewend ben val ik hier toch van de ene in de andere verbazing, het begon al bij aankomst in mijn hotel in Manilla dat ik geboekt had. Dat hotel werd namelijk, behalve door mij, voornamelijk per uur gehuurd. Verder zag ik in de buurt ontzettend veel daklozen die zonder gêne op straat alles doen wat iedereen wel eens moet doen. Wordt het openbaar vervoer verzorgd door verlengde Jeeps oftewel Jeepneys. En ben ik eigenlijk nog geen bar tegengekomen die niet tjokvol hoeren zat, kom daar in de VS maar eens om. Wat wel mooi meegenomen is, is dat vrijwel iedereen heel behoorlijk Engels spreekt en het Tagalog vrij veel Spaanse woorden kent. Zoals je in de titel al las is de slogan van de Filipijnen dus: ‘It’s more fun in the Philippines‘. Mijn portemonnee is het daar van harte mee eens en ik vermaak me tot nu toe dan ook prima. Maar telkens als ik hoogbejaarde buitenlanders, die hun hele leven van die hamburgers hebben gegeten, met een 20 jarige Filipijnse zie lopen vraag ik me wel eens af of die meiden het ook met die stelling eens zijn. Je moet trouwens wel oppassen dat je niet te hard praat hier.