De queeste
Het zal op mijn tweede dag in de Filipijnen geweest zijn dat een Amerikaanse sexpat me vroeg of ik al eens Red Horse Beer had gedronken. Stomme vraag natuurlijk, da’s extra zwaar bier, ik had mijn eerste flesje al een uur na aankomst achter de kiezen. Hij vroeg ook of ik wist dat er flesjes zijn waarop het paard lacht (dit is het originele logo). Dat wist ik niet, maar volgens hem bestonden die dus, hoewel vrij zeldzaam. En deze flesjes, ook wel de lucky horses genoemd zouden maar liefst twee keer zoveel alcohol bevatten. Aldus begon mijn queeste, mijn zoektocht naar een lucky horse. Vanaf dat moment dronk ik uitsluitend nog Red Horse, ik poetste er zelfs mijn tanden mee. Ik ging in elke supermarkt door de aanwezige voorraad heen en overal waar ik kwam vroeg ik Filipijnen naar de Red Horse flessen met het lachende paard. Maar er was geen Filippijn die er ooit van gehoord had, ze lachten me allemaal uit en vertelden me dat ik waarschijnlijk in de maling was genomen. Echter jullie weten hoe koppig ik ben, dus ik gaf niet op en dronk stevig door. Ook al omdat informatie die van een Filippijn afkomstig is net zo betrouwbaar is als een verkiezingsbelofte van de VVD. Waarvan akte !
