Aapjes kijken
Afgelopen week zegde Noord Korea het staakt het vuren bestand met Zuid Korea op, dus ging ik eens een kijkje nemen aan het front om de gemoederen enigszins te bedaren. Beide landen zijn dus officieel nog steeds met elkaar in oorlog en dat al sinds 1950. Het lukte me wel om het land in te komen, maar een Noord Koreaan kreeg ik niet te spreken. Precies op de grens/frontlinie bij Panmunjeom ligt wat ze noemen de Joint Security Area en daar staat een gebouwtje waar de autoriteiten hun besprekingen houden. Aan beide zijden is een toegangsdeur en precies in het midden de onderhandelingstafel. Helaas blijft er als er geen besprekingen zijn altijd één deur op slot, afhankelijk van welke partij ’s morgens het eerst is. Maar normaal gesproken zijn dat de VN/Zuid Korea omdat er vanuit het noorden niet zo gek veel toeristen een kijkje komen nemen. Het is nogal een gespannen sfeertje daar, de soldaten (die ons naar eigen zeggen beschermden, maar vooral een relletje proberen te voorkomen denk ik) staan strak in de houding en op de hoeken van de gebouwtjes de vijand in de gaten te houden. En terwijl wij ons stonden te vergapen aan een echte Noord Koreaan hield hij op zijn beurt ons weer strak in de smiezen. Echt een enorm onwerkelijke situatie, maar ik heb voor mijn verzameling wel mooi een briefje van 100 Noord Koreaanse Won kunnen scoren, de hoogste denominatie (in Zuid Korea is 100 Won een muntje, waarde 7 cent). Alhoewel ik me realiseer dat Kim Jung Un met de drie euro vijftig die ik er voor betaalde waarschijnlijk weer één extra politieke gevangene kan martelen.