Zwart is het nieuwe zwart

Read / lees in : English

Kashan / Iran
Ondanks de islamitische kledingvoorschriften gaan wij volgens de laatste modetrends gekleed.

We waren nog geen meter de grens met Iran gepasseerd of Lucía kreeg al op d’r donder omdat ze geen hoofddoek om had. Toen ze een hoed had opgezet en onze paspoorten waren afgestempeld konden we doorrijden naar de dichtstbijzijnde stad. Gelukkig was dat Mashhad, want dat is de heiligste stad van Iran met jaarlijks een slordige 25 miljoen pelgrims die de heilige schrijn in het centrum bezoeken. Dus we waren vol vertrouwen dat Lucía daar haar garderobe uit zou kunnen breiden, zodat ze tijdens de rest van ons verblijf in Perzië aan de kledingvoorschriften zou kunnen voldoen. Maar dat viel behoorlijk tegen. We gingen winkel in winkel uit, je kent het wel, maar Lucía vond het lastig om iets leuks te vinden. Vergelijkbaar met wanneer ze voor haar eigen kledingkast staat. Ongelofelijk, want de winkels puilden, net als die klerekast, uit met de laatste mode. Ik had zelf nog wel bijna iets gekocht, de keuze was immers reuze. ‘Je loopt er in zo’n tent bij als een zwarte raaf’, zei ze. Daar moest ik haar dan weer gelijk in geven, zeker omdat het enige lichaamsdeel dat uit zo’n gewaad steekt de neus is en ze hier vaak zo’n Ismail Ilgok hebben.

Yazd / Iran
Vanaf negen jaar oud zijn de dames de sjaak.

Uiteindelijk heeft ze geen chador, zoals die tenten heten, gekocht. Ondanks mijn pogingen om haar ervan te overtuigen dat die dingen tegenwoordig helemaal hip zijn. Zelfs stijlicoon Janet Jackson loopt er in rond. Het mocht niet baten, ze houdt het bij een kopvod of hoed. Dat is trouwens ook voldoende als je alleen naar buiten wil maar niet al je heilige gebouwen zoals moskeeën, schrijnen en mausoleums wilt betreden. En daar hebben ze er best wel veel van kan ik je vertellen, ze zijn hier namelijk nogal aan de gelovige kant. Voor een atheïst zoals ik is zoveel devotie maar moeilijk te bevatten, alhoewel ik op dat vlak best wel wat gewend ben.

Esfahan / Iran
De vlaggen waren overal wel zwart maar hingen niet eens halfstok.

Het hele leven staat in het teken van de sjiietische islam voor Iraniërs. En al helemaal deze maand. Oktober is namelijk één van de slechts vier (!) heilige maanden, preciezer: de rouwmaand moeharram. Dan rouwen de sjiieten omdat er in het jaar 680 een of andere imam is onthoofd in Irak. Wat dat betreft kunnen we rustig stellen dat ze in deze regio behoorlijk gehecht zijn aan tradities. Hoe dan ook, het was elke dag raak met onder andere processies in de straten waarbij de deelnemers zichzelf nog kastijden ook. Daarnaast ging het vijf keer per dag bidden natuurlijk ook gewoon door, werd er op alle TV kanalen 24/7 een gillende imam getoond en moeten ze zich een maand onthouden van het aardse genot.

Yazd / Iran
Samen ‘zingen’, verhalen vertellen en dansen. De avond voor Asjoera.

Wat dat laatste precies inhoudt daar ben ik nog niet helemaal achter. Want alles waar ikzelf van geniet op aarde is sowieso het hele jaar al bij wet verboden. Ik had het bijvoorbeeld al even over de kledingvoorschriften voor vrouwen, waardoor op een terrasje zitten om lekker talent te gaan zitten scouten er dus al niet in zit. Komt nog bij dat alcohol ook al niet mag van de ayatollah, dus op een terras heb je eigenlijk weinig te zoeken. Die zijn er daarom ook niet, denk ik dan. Varkensvleesgerechten (lees frikandellen en bacon) zijn ook al uit den boze. Het enige verzetje dat dan nog overblijft is voetballen. Dat mag dan gelukkig wel, en er was zelfs nog een WK kwalificatiewedstrijd ook, tijdens moeharram nog wel. Iran speelde in Teheran tegen Zuid-Korea, en won de pot met 1-0! Je kunt je dus wel voorstellen dat er daarna een groot feest  enorme grafstemming was.

Geef een reactie