Tijd voor vitamine V

Ondanks dat we veel tijd en geld kwijt waren voor een Kazachs visum betekent dat natuurlijk niet dat we hier zomaar een beetje relaxed mogen rondreizen. Stel je voor zeg, dat moeten ze niet willen met zijn allen natuurlijk. Je moet nl. binnen vijf kalenderdagen na binnenkomst jezelf bij de OVIR (Migratiepolitie) registreren. Verzuim je dat óf ben je te laat dan wordt je, als je het land weer uit wil (en dat wil je), vastgezet, voor een rechter geleid, beboet, gedeporteerd naar een goelag je vaderland én ben je vijf jaar lang personata nog grata. Best belangrijk dus. Gelukkig is er een OVIR kantoor in elke provincie hoofdstad, máár om het moeilijk te maken mag je niet zomaar bij elk kantoor registreren. Bij welke het wel mag zeggen ze er natuurlijk niet bij. Dus moesten we hier toch nog een gokje wagen bij de keuze van kantoor/stad. Lucía kreeg in Astana een registratie voor vijf dagen, maar mij wilden ze niet registreren omdat dat niet nodig was. Zeiden ze. Maar daarover zat ik behoorlijk in de stress want dat kon verder niemand bevestigen. Toch gingen we maar op pad naar Shimkent ruim 1200 km verderop.

Zat ik Lucía dus de hele weg in de stress of de auto niet weer panne zou krijgen, waardoor we mogelijk niet op tijd zouden aankomen voor haar volgende registratie. En of registratie daar überhaupt zou lukken. Na een tijdje was ook ik op van de zenuwen omdat het langs de weg wemelt van de corrupte politieagenten die uit waren op een zakcentje. Per dag werden we tot wel vijf keer aangehouden voor vermeende verkeersovertredingen. Bijv. inhalen waar dat niet mag (doe ik nooit) of hadden ze ergens in het midden van nergens langs een 80 km weg een stopbord neergezet (geen zijstraten, zebra of wat dan ook in de buurt) en hielden ze een stukje verderop iedereen aan. In een volgende post zal ik uitleggen hoe je met die struikrovers moet omgaan, maar voor nu begrijp je dat ik helemaal paranoia werd elke keer als er ergens een verkeersbord stond.

We hebben desondanks Shimkent tijdig bereikt en Lucía mocht daar gelukkig registeren, alhoewel we daar wel de hele dag mee druk waren. Zoals je zult begrijpen zijn we zo langzamerhand op van de stress. Het is daarom tijd voor een stukje ontspanning, en we hebben, met bovenstaande in het achterhoofd, besloten dat we even naar een land willen met niet teveel regeltjes. Waar je vrij en ongecensureerd onbezorgd van je welverdiende vakantie kunt genieten. Als snel viel ons oog daarom op een volledig verzorgde all-inclusive tour die wordt aangeprezen als stress-free in een land waar we ons niet aan zoveel regeltjes hoeven te houden.

PRIJSVRAAG: Als je weet welke letters je op de plek van de sterretjes onder de eerste foto moet invullen sturen we je een kaartje vanuit Pyongyang, zodat de autoriteiten daar ook over jouw adresgegevens beschikken. Je kunt het antwoord mailen, appen, facebooken, twitteren etc.