What a ride
Ik ben volgens mij nog nooit zo snel door een land gereisd als door Myanmar, in 9 dagen van grens tot grens en ondertussen toch alle bekende toeristische attracties gefotografeerd. Ik heb het land eigenlijk alleen door de voorruit en de cameralens gezien. Ik moest er alleen zoals gezegd mijn vrijheid voor inleveren, zelfs ’s avonds als ik mijn gids had weggestuurd dook hij toch telkens weer op (‘I worry for you Edwin’). Ik heb de hobbelige wegen en de suïcidale weggebruikers overleeft en ben zelfs niet ziek geworden van het eten. Inmiddels ben ik dus alweer in India, in de staat Manipur. Het lijkt hier wel oorlog, tussen de grens en Imphal (100km) ben ik en de auto vijf keer binnenstebuiten gekeerd bij checkpoints, en langs alle wegen staan militairen op wacht. De weggebruikers zijn hier nog meer dan in Myanmar volledig van god los, het lijkt wel of het rijexamen hier alleen gefocust is op het zoveel mogelijk gebruiken van de claxon. Maar voor het eerst sinds ik weg ben uit Bangkok heb ik een rustdag, kan ik lekker chillen in mijn 6 sterren hotel.
