Rare jongens die Hollanders
Vanaf El Salvador ben ik doorgereisd naar Mexico via de hooglanden van Guatemala alwaar ik lekker paardje ben wezen rijden door durpjes waar je zelfs met mijn auto niet kan komen. Maar inmiddels dus in Mexico, eerst in San Cristobal de las Casas met zijn historisch centrum en strategische ligging ten opzichte van Palenque. En de afgelopen dagen zat ik in Veracruz, lekker toeristisch met een boulevard, dubbeldeksbus en rondvaartbootjes die je langs oude forten voeren. Gaap! Maar er was ook een interessant aquarium met een dolfinarium en tegen een kleine meerprijs kun je na afloop ook meteen  het Ripley’s Believe It Or Not rariteitenkabinet inlopen. En terwijl ik daar van de ene verbazing in de andere viel leunde ik op een gegeven moment even tegen een muur om de afbeelding op de andere muur goed te kunnen bekijken. Komt er een groepje van drie vrouwen aan waarvan er één naar mij wijst en tegen haar vriendinnen zegt: “Moet je kijken wat levensecht”. Waarop ik mijn hoofd naar haar toedraai en haar aankijk, waar zij dus enorm van schrikt. Terwijl haar vriendinnen in een stuip liggen vraag ik haar of ze echt dacht dat ik onderdeel was van de tentoonstelling. “Ja”, bevestigde ze, dus ik kon niet anders dan haar bedanken voor het compliment. Want wie zou dat nou niet willen horen als ie in een rariteitenkabinet rondliep?
