Alle (6) emoties de baas

Ik heb in elk geval weer een fotootje van mijn otootje
Ik heb in elk geval weer een fotootje van mijn otootje

Deze week moest ik helaas (weer) afscheid nemen van LucĂ­a (verdriet), alhoewel de reis bijna op de luchthaven al strandde omdat bij het omboeken van mijn tickets (ik moest immers onverwachts nog langs Los Angeles) er iets was mis gegaan. De eerste vlucht naar Panamá was in het proces namelijk gesneuveld. Uiteindelijk kwam ik dan toch volgens planning aan in LA, alwaar ik werd herenigd met mijn andere grote liefde (vreugde). Zodat ik met een volle maag mijn auto op kon halen om koers te zetten naar Mexico. Even de grens over en dan weer terug om de juiste documenten te krijgen. De Mexicanen lieten me na veel geouwehoer uiteindelijk toe met de auto, alhoewel ze het wel een raar verhaal vonden. Een Hollander met een Chileense auto, die volgens zijn paspoort een dag eerder in de VS was aangekomen, en beweerde even een dagje in Tijuana te gaan sightsee-en. 200 meter verderop maakte ik een U-bocht en reed de VS weer in, van de douane kreeg ik te horen dat ze me daar het benodigde document niet konden leveren (woede). Daarvoor moest ik volgens hen in Otay Mesa zijn, en wel bij de grenspost die uitsluitend en alleen voor vrachtwagens is bedoeld (verbazing). Dus ik moest weer terug de grens over. Inmiddels behoorlijk angstig meldde ik me dus weer bij de Mexicanen, die het nu nĂłg verdachter vonden dat ik weer de grens over wilde. Maar ze lieten me toch weer binnen. Aangekomen in Otay Mesa moest ik telkens weer lullen als brugman om de Mexicanen zo ver te krijgen dat ze me de grenspost voor vrachtwagens in lieten rijden. De Amerikanen konden hun ogen niet geloven toen ik eenmaal hun complex binnen kwam rijden (I’ve been working 23 years over here and this is the first car I’ve seen passing through that gate, how the hell did you get here?). Bovendien had geen van hen ooit gehoord van het document dat ik nodig had, ambtenaren (afschuw). Ze hadden ook allemaal lastige vragen waar ik me maar doorheen heb gelogen. Uiteindelijk bleek, na een paar telefoontjes, dat ze het document toch hadden en kreeg ik het met een mooie stempel erop mee. Juichend reed ik weer terug naar LA, mijn missie is geslaagd en waarschijnlijk kan volgende week de auto op weg naar AziĂ«.

Geef een reactie