Lui zweet
Zo, mijn eerste week van harde arbeid bij Homeless Child/Proniño zit er alweer op. En alhoewel ik me een hoedje zweet onder die aluminium daken valt het gelukkig met dat harde werken wel mee. Want ik mag van de dokter, na ruim 18 maanden zonder werk, natuurlijk niet zomaar cold turkey weer aan de slag. Het voelt overigens wel als thuiskomen hier, er word gevoetbald in rode shirts met Nederlandse sponsor. Dus zonder alles wat ik heb gezien en gehoord te hoeven uitleggen snapt iedereen hierdoor wel dat ze hier erg goed bezig zijn en de jongens zonder twijfel goed terecht gaan komen. Mijn werk hier is overigens wel lekker retro, ik zit namelijk weer te werken met computers ‘designed for Windows XP’. Dus dan weet je het wel, de poreuze cirkel van updaten, virusscannen, gekut met devicedrivers etc. Hopelijk werkt alles de komende week zodat profesor Edwin voor de klas kan gaan staan om facebook-les te geven aan de kids, let wel: in het Spaans!!
