Chillen met mijn ouders

Gelukkig zijn er nog mensen die wel aan hun rust toekomen

Zo de eerste week met mijn ouwe lui zit er alweer op, en ik moet zeggen we gaan als de brandweer. Diegenen die mijn verhalen een beetje volgen weten inmiddels dat ik normaal gesproken al gauw meer dan een maand over één land doe, maar dat gaat die oudjes veuls te langzaam. Dus in slechts één week zijn we al van Honduras via de ruïnes van Copán doorgereisd naar Guatemala. Waar we in sneltreinvaart via Rio Dulce naar Livingston naar Flores en Tikal zijn gecrossed. En vandaag exact 7 dagen na hun aankomst zijn we alweer aangekomen in Belize. Man man man, als ik zelf in zo’n tempo had gereisd was ik de wereld al twee keer rond geweest. Dat lijkt wel leuk allemaal, maar ik ben doodop want drie keer raden wie het allemaal mag regelen. Maar ik mag niet klagen want iedereen heeft de oortjes gespitst tijdens de instructies, waardoor het tot nu toe, zoals gewoonlijk, van een leien dakje gaat. Goed, nu willen ze weer een paar dagen effe helemaal niks (maar dan wel op een strand), of ik dat even mogelijk kan maken. Je snapt dat ik stiekem toch een gat in de lucht sprong toe ik dat hoorde, kan ik misschien ook nog een keer vitamine V bijtanken. Wij zijn dus voorlopig even chillen op Ambergris Caye.

Eén gedachte over “Chillen met mijn ouders

  • 29 mei 2012 om 17:19
    Permalink

    alles zwaar overdreven wij zijn degen die de vaart erin houden maar genieten ook gelijk. wij kunnen 2 dingen tegelijk!

Geef een reactie