Gouden bergen

Read / lees in : English

Afgelopen jaar wilde een goede vriend van me de Aconcagua beklimmen. Maar er moest om een onverklaarbare reden een doktersverklaring worden ingediend waardoor het feest niet door ging. Wat een flauwekul, toen ik in Peru een berg wilde beklimmen werd daar helemaal niet naar gevraagd, een verklaring van de bank was het enige waarin ze geïnteresseerd waren. En zo is het ook hier in Nepal, malloten die bergen willen beklimmen brengen namelijk harde valuta in het laatje, en die hebben ze hard nodig ook, om waterkrachtcentrales te bouwen. En de prijzen zijn niet mals, ik weet nu waar de term ‘gouden bergen’ vandaan komt. Zo kost het beklimmen van de Mount Everest bijv. al gauw meer dan US$ 50.000 oftewel US$ 5,65 per meter. Gelukkig was de Mera Peak minder duur en zagen ze bij mijn huisbank, de ABNAMRO, geheel onverwachts af van een loonsverhoging waardoor ik de benodigde verklaring kon krijgen. Zodoende gingen we 18 maart dus op pad met twee gidsen, drie dragers, mijzelf, een kerstbomenboer en een drugdealer (ik verzin dit soort dingen ook niet). Eerlijk is eerlijk, het viel potdomme niet mee zeg. Op de ABC-trek had je nog een mooi aangelegd pad en elk half uur een tea-house, op deze tocht leek het er vaak meer op dat we door een drooggevallen rivierbedding liepen (wat waarschijnlijk ook zo was) en kwamen we hooguit eens in de vijf uur een horecagelegenheid tegen. Na drie dagen sjouwen kregen we dan eindelijk Mera te zien, en van een afstandje leek ie eigenlijk helemaal niet zo hoog waardoor kerstboom Carsten, Tony Montana en ik nog dachten: ‘Dat word een makkie’. Maar naarmate we dichterbij kwamen werd de berg snel groter, en naarmate we hoger kwamen werd het lopen snel lastiger. Maar na zeven dagen stonden KC, Pablo Escobar en ondergetekende dan toch eindelijk bovenop Mera Central, 6470 meter boven Nederland en konden we de kurken laten knallen.

Update: Deze krijgt straks een mooi plekje naast mijn veterstrikdiploma. Klik.