English Wanker

Read / lees in : English

Nadat ik weer terugkwam in Sevilla, van mijn succesvolle Colombiaanse missie, besloot ik van de gelegenheid gebruik te maken om Gibraltar even te bezoeken, alvorens de oversteek naar Marokko te maken. Je weet immers maar nooit of dat over een jaar, als de Brexit een feit is, nog wel zo gemakkelijk kan. Bovendien speelde Nederland nog een belangrijke rol in de geschiedenis van Gibraltar, toen we het stukje land samen met de Engelsen op Spanje veroverden en de zaak daarna beklonken met de Vrede van Utrecht (mijn stadsie). Meer dan genoeg reden voor mij om te gaan. Ik boekte een hotelletje in La Línea de la Concepción. Een Spaans stadje op de grens, zodat ik van daaruit te voet Gibraltar in kon. Dat leek me praktischer dan met de auto, met de bijbehorende papierwinkel. Helemaal omdat ik in Europa zonder verzekering rond reed, en ze daar nog weleens op willen controleren aan de grens.

Engelser dan Engels

Lopend stelt het inderdaad allemaal niet zoveel voor. Aan de Spaanse kant moet je je paspoort door een machine, die ook een foto van je maakt, laten scannen. Zoals tegenwoordig ook in de luchthavens. Daarna loop je door naar de Gibraltarezen die echter alleen voor de vorm even in je paspoort kijken. Vervolgens loop je over de landingsbaan van het vliegveld het centrum in. Het is wonderlijk hoe van het ene op het andere moment alles ineens Engelser dan Engels is. Overal de typische telefooncellen (mobiele telefonie wordt na de Brexit geïntroduceerd), all-day full English breakfast, fish and chips, black pudding, doodgeslagen bier, alle auto’s aan de verkeerde goede kant van de weg(?!?), Engelse Gibraltarese ponden. You name it! En toen ik bovenop de belangrijkste attractie, the rock, stond te filmen was er zelfs een echte English Wanker. De vraag is alleen, kan ik nu een nieuw land toevoegen aan mijn lijst met bezochte landen. Of is Gibraltar gewoon een stukje Engeland?