De andere kant van het verhaal (2)

Read / lees in : English

Zoals beloofd zou ik in Armenië nog eens navragen hoe het nou zit met de (vermeende) door Armenen gepleegde genocide in Quba/Azerbeidzjan. Daar hadden mijn Armeense vrienden echter nog nooit van gehoord. Nou is dat natuurlijk ook niet zo raar, als de Armenen daar inderdaad een bloedbad zouden hebben aangericht dan ligt het voor de hand dat ze dat in Armenië uit de geschiedenisboekjes hebben gegumd. Maar ze noemden wel spontaan hetzelfde argument dat ikzelf ook al had bedacht. Namelijk dat ze daar in die periode helemaal geen tijd voor hadden. De Armenen waren op dat moment nog volop bezig zichzelf te redden van de genocide die de Turken op hen pleegden.

Die genocide wordt trouwens door Azerbeidzjan bestempeld als een grote leugen. Ze hielden, nota bene, op de herdenkingsdag 24 april, een genocide ontkenningsconferentie in Bakoe. Dan weet je eigenlijk wel genoeg, als mensen de Armeense genocide ontkennen kun je de rest van wat ze beweren ook niet meer geloven. Ik bestempel het verhaal en museum in Quba daarom definitief als quatsch. Als het heeft plaatsgevonden moeten de daders in een andere hoek gezocht worden.

Wat zeggen de Turken?

Bij de ontkenningconferentie in Bakoe zaten de Turken (uiteraard) aan tafel. Maar zelfs Erdogan geeft al een paar jaar toe dat er Armenen zijn afgeslacht door de Ottomanen. Alhoewel hij het nog steeds geen genocide wil noemen. De Turken beroepen zich voornamelijk op de definitie van wat nou precies een genocide is. Daar zou de Armeense genocide (net) niet 100% aan voldoen. Een kinderachtig geval van kommaneuken om de aandacht af te leiden van hetgeen ze gedaan hebben natuurlijk.

De herdenking

Hoe het ook zij, ik was er dit jaar op 24 april bij toen de Armenen deze eerste genocide in de geschiedenis van de mensheid herdachten. Heel indrukwekkend. Ik was een aantal dagen ervoor al bij het genocide monument en museum geweest om er meer over aan de weet te komen. In het kort: de (meeste) slachtoffers werden gedwongen om vanuit Oost Turkije naar de honderden kilometers verderop gelegen woestijn bij Deir ez-Zor in Syrië te lopen. Onderweg kregen ze geen eten en drinken, wel slaag. En na aankomst werden de weinige overlevenden ter plekke alsnog vermoord.

Op de herdenkingsdag zelf is er ook een continue stroom van Armenen. Alleen dan om een bloem te komen leggen en een gebedje te prevelen bij de eeuwige vlam binnen in het genocide monument in Jerevan. De rouwende stoet wordt de hele dag op de televisie uitgezonden. Alle bars, restaurants etc. hebben het betreffende kanaal op staan. En overal in de stad lopen mensen voornamelijk in het zwart gekleed.

Erkenning van de Armeense genocide

Ik wist dat het Duitse parlement vorig jaar een motie heeft aangenomen waarin de moord op de Armenen officieel als genocide wordt bestempeld. Onze tweede kamer heeft in 2004 unaniem eenzelfde motie aangenomen, maar onze regering die altijd alles beter weet zal de genocide voorlopig niet erkennen. Ik was daarom eerlijk gezegd behoorlijk opgelucht toen ik met mijn Armeense vrienden langs het bord liep waarop de landen die de genocide erkennen staan vermeld en daarop ook onze vlag zag staan. Worden we in elk geval niet beschouwd als holocaust ontkenners.