Nobody f*cks with Edje

Read / lees in : English

Enorm in mijn nopjes met de spiksplinternieuwe olieleidingen van de schroothoop gaste ik naar Dakar om mijn auto te registreren. Onderweg ernaartoe werd ik echter om de haverklap staande gehouden door de politie. En ook in Dakar was dat dankzij mijn buitenlandse kenteken en knappe gelaatstrekken, tot mijn grote ergernis, dagelijkse kost. Ik was zeker twee keer per dag de sjaak omdat ik namelijk nogal eens kris kras de stad door moest. Want naast het registreren van mijn auto maakte ik van de gelegenheid gebruik om meteen even een paar visums te regelen en de bezienswaardigheden in de hoofdstad te bezoeken. Tevens wilde ik nog even langs de KIA dealer, voor een computerdiagnose van mijn auto, om erachter te komen of de versnellingsbak permanente schade had opgelopen door het rijden zonder olie erin.

Uitsluitend personenvervoer

Al die keren dat ik werd staande gehouden kostten me zeeën van tijd. Die ik niet heb zoals je weet. En blijkbaar lezen die gasten mijn blog ook niet, want anders zouden ze wel geweten hebben dat er aan mij geen droog brood te verdienen valt. Op weg naar de KIA dealer maakten ze het echter wel heel bont. Nadat ze me tot stoppen hadden gedwongen en mijn rijbewijs ’ter controle’ in de grijpgrage vingertjes hadden, kreeg ik te horen dat het niet is toegestaan om spullen op de achterbank te vervoeren. Daar mogen in Senegal, volgens beide heren, alleen personen zitten. Geloof mij nou maar, de meeste auto’s hier puilen aan alle kanten uit, en echt niet alleen met mensen. In mijn steenkolenfrans maakte ik duidelijk dat ik in mijn leven nog nooit grotere bullshit had gehoord, en toen hij even de ander kant uit keek griste ik mijn rijbewijs uit de handen van de agent en borg het weer netjes op in de middenconsole.

Knokken met de wouten

Daar was meneer niet van gediend, hij rukte mijn portier open en één bonk spieren boog zich voorover mijn auto in om mijn rijbewijs weer terug te stelen. Maar dat liet ik natuurlijk niet gebeuren. Ik duwde hem er dus net zo snel weer uit als hij naar binnen was gekomen. Nummer twee haastte zich daarop om zich er ook mee te bemoeien. Dat werd me toch iets teveel van het goede, zodat ik met tegenzin mijn rijbewijs maar weer terug gaf. Vervolgens werd er een boete uitgeschreven, maar die zag er zo nog nepper uit dan het haar van Trump waardoor ik inwendig alweer begon te lachen. Ik bedankte ze voor de bekeuring en zei dat ik ’tout suite’ naar het bureau zou rijden om bij hun chef te betalen. Prompt kreeg ik mijn rijbewijs terug, werd de ‘bekeuring’ uit mijn handen gegrist en deelden ze hun ervaring in de groepsapp van het korps. Want geloof het of niet, dat was de allerlaatste keer dat ik in Senegal staande ben gehouden. Dus hier weten ze het nu ook: Nobody f*cks with Edje!