Soepeltjes

Read / lees in : English

Nadat we waren teruggekeerd uit Congo ging het lopen even niet zo soepeltjes als je van ons zou verwachten. Gelukkig hadden we, om een paar dagen bij te komen, een hotel met heel veel trappen geboekt. Toen ik het gaspedaal weer normaal kon intrappen zetten we de reis voort naar Oeganda. De formaliteiten aan de grens verliepen zoals bij de meeste kleine grensovergangen soepeltjes, waarna we niet veel verderop neerstreken in Kisoro. De grensregio van Congo, Rwanda en Oeganda waar we waren herbergt niet alleen gorilla’s maar ook gouden apen en kidnappers. Die wilden wij natuurlijk ook weleens zien, en dus gingen we de volgende dag, na rustig te hebben ontbeten, kaartjes kopen. Het bleek dat je eigenlijk knettervroeg aan zo’n tour moet beginnen, dus of we de volgende dag terug wilden komen. Daar hadden wij alleen niet zoveel trek in, maar gelukkig kon dat, ondanks dat het zondag was, soepel opgelost worden. Er waren namelijk rangers bereid gevonden om speciaal voor ons een tourtje te doen.

Soepeltjes

Zo verliep onze reis door Oeganda eigenlijk de hele tijd nogal soepeltjes. Als we tot stoppen werden gedwongen door de politie vanwege te soepel hard rijden kletste ik me soepeltjes onder de bekeuring uit (ik ben tegenwoordig Whatsapp vrienden met de Oegandese politie, dat dan weer wel). Het was laagseizoen dus de hotels in de buurt van de grote Nationale Parken gaven soepel hoge kortingen. Het liep eigenlijk allemaal net als in Malawi zo soepel dat het weer saai werd. Het grootste probleem dat we het hoofd moesten bieden was eigenlijk dat de airco in de auto weer eens de geest had gegeven. Dat kon op zich dan wel weer soepel worden opgelost, maar nog voor we het land uit waren ging hij opnieuw stuk. Deze keer echter voorgoed, dus daar hoeven we gelukkig, al zwetend, verder niet meer over na te denken de rest van de reis. Bovendien heeft een KIA altijd nog arko als backup.

Raften

De schrik voor de edele sport van het raften zat er bij mij nog behoorlijk in na mijn avonturen op de Zambezi. Dus besloot ik het op de Nijl weer eens te proberen, anders wordt het immers een dingetje in je hoofd en dat moeten we niet willen met zijn allen. Gelukkig bleek ook nu weer dat in Oeganda de zaken veel soepeler verlopen. De witte Nijl is namelijk bepaald niet minder onstuimig dan de Zambezi en toch vielen ik dit keer slechts één keer buiten de boot. Al met al was het ons goed bevallen in het land van wijlen Idi Amin. Met een hoop nieuwe foto’s op zak, uitgerust en vol goede moed zetten wij daarom koers richting Kenia. Hooggespannen waren onze verwachtingen. Het zou daar vast en zeker allemaal nog soepeler verlopen aangezien dat land één van de favorietste toeristische bestemmingen op het continent is. Niets bleek gelukkig minder waar…..