De kar trekken

Read / lees in : English

De mensen van ons hotelletje in Turmi waren zo vriendelijk geweest om ons te voorzien van een kamer, eten en drinken drank ondanks dat we geen cent birr bij ons hadden. De volgende ochtend was het daarom zaak om een bank te zoeken en simkaarten voor onze telefoons, zodat we weer in verbinding zouden staan met de rest van de wereld. Terwijl onze makkers die ook geen simkaart hadden – maar wel een klein beetje cash – in het dorp ruzie maakten op de wekelijkse markt, reden wij naar een dorp vijfentwintig kilometer verderop om dollars te wisselen bij de enige bank in de wijde omtrek, en om simkaarten te kopen. Weer terug in Turmi gingen ook wij naar de markt. De mensen van de Hamar stam komen daar namelijk eens per week om hun producten te verkopen en zich klem te zuipen. Aldus vormen zij de belangrijkste toeristische attractie in de regio.

Op de markt is je eerste klap een daalder waard

Maar ook wij hadden binnen de kortste keren ruzie met een aantal mannen die vinden dat ze het recht hebben om geld te vragen aan blanke toeristen voor het betreden van de markt en het maken van foto’s. Terwijl wij het eerlijker vonden om rechtstreeks aan de Hamar mensen te betalen voor foto’s of iets van ze te kopen. De sfeer werd mij te agressief en er liepen net iets meer mensen met een AK47 rond dan ik aankon. Ik had vanwege mijn camera immers maar één hand vrij. We vertrokken daarom maar zo snel mogelijk. Terug in het hotel namen de jongens afscheid van ons, ze gingen naar Jinka waar wij de volgende dag ook naartoe zouden rijden. Maar na nog geen tien minuten stond Gerry alweer hijgend voor onze neus. Hun auto had het dan toch nog – zoals je van een Landcruiser mag verwachten – begeven. Ze stonden op een paar honderd meter stil en hij was een beetje in paniek want er verzamelde zich een menigte. Ik spoedde mij naar ze toe om de kar terug naar het hotel te trekken.

De Edmobiel to the rescue

Het bleek dat ze in Omorate hadden getankt en vermoedelijk met water aangelengde benzine hadden gekregen. Niet zo slim om daar benzine te kopen op de zwarte markt als je nog vier volle jerrycans in de auto hebt. Aangezien er in Turmi geen garage o.i.d. is vroegen ze of ik hun tank naar Jinka, zo’n honderddertig kilometer verderop, wilde slepen. En zo gingen wij dus de volgende dag op pad. We kwamen ongeveer halverwege, maar toen werden we door de politie tegengehouden. Wat wij deden was niet toegestaan, hij zag het door de vingers maar er moest wel ander transport worden geregeld. Toen de agent weg was en de auto niet in de aangerukte vrachtwagen bleek te passen werd mij gevraagd of ik de wagen verder wilde slepen. Dat weigerde ik, wat mij niet in dank werd afgenomen. Ik besloot één van de jongens in het volgende dorp bij de politie af te zetten zodat hij daar een oplossing kon zoeken. Daar bleek dat de politie iemand op wacht had gezet om te kijken of we niet stiekem toch de auto verder zouden slepen! Omdat ik wist dat hij nauwelijks geld had gaf ik hem een paar honderd dollar in Ethiopische Birr waarna wij verder reden. Ons onderweg afvragend of zij hetzelfde voor ons zouden hebben gedaan gezien de ervaringen van de voorgaande dagen…