Brandend zand

Mensen die mij goed kennen weten wel dat ik niet vies ben van een leuk feestje, en het zal dus niemand verbazen dat ik al op drie bruiloften ben geweest hier in Azië. Maar dat waren uiteindelijk toch behoorlijk saaie feestjes met een algehele grafstemming onder de aanwezigen. Dus ging ik op zoek naar een wat levendiger feestje en dan kom je natuurlijk al snel uit op een begrafenis. Bepaald geen sinecure voor de mensen in Tana Toraja zo’n begrafenis, ten eerste duurt het hele gebeuren maar liefst vier dagen en ten tweede kost het ook een paar centen zeg. Ik kwam in dit geval op de tweede dag, maar op de eerste dag hadden ze maar liefst 16 buffels (à dik 7000 euro per stuk) geslacht. De meeste van die buffels worden overigens door de gasten geschonken, ondergetekende kwam trouwens aanzetten met twee pakjes Marlboro, maar dit terzijde. Eerlijk gezegd begon het wat braafjes allemaal met wat gebeden en mooie woorden over opa, maar ondertussen werd er wel stevig doorgedronken. Vervolgens werd er wat geld in de lucht gegooid, wat op een boel goedkeurend gejoel, getrek en geduw kon rekenen, en daarna werd de kist gezellig heen en weer geschud, omhooggegooid en weer opgevangen. Dus toen het eenmaal tijd was om de kist richting het graf te dragen zat de stemming er lekker in en nog voordat opa op zijn laatste plekkie lag begon, zoals te doen gebruikelijk, het modderstrontsmijten. Jammer dat ik dag drie en vier niet kon meemaken.