Namasté

We zijn inmiddels al weer ruim een week in India, voor Lucía was het alleen wel even schrikken. Haar reis begon zo mooi in het mooie Nederland, en nu zit ze in het armoedige, vuile en chaotische India. Met mij nog wel. Maar ze is inmiddels over de eerste schok heen en begint zich zowaar al een beetje thuis te voelen. Het was hier de afgelopen week trouwens zowat de hele week feest, Durga Puja. Dat houdt in dat er relatief weinig verkeer was, dus het ergste moet nog komen voor haar. Maar het betekende wel dat we redelijk konden opschieten toen we eenmaal vertrokken vanuit Calcutta op weg naar Chennai. In slechts twee dagen hebben we ruim duizend kilometer kunnen rijden, een record! Nadeel was weer dat tijdens het feest zo’n beetje alle restaurants uitpuilden en overal de hele dag smartlappen uit de speakers galmden. Maar we mogen niet klagen, de geitjes hadden het immers een stuk zwaarder. Omdat iedereen dus feest vierde waren bijna alle bedrijven de hele week gesloten, zodat ik de achterremmen, die in Thailand al aan vervanging toe waren, niet kon laten vervangen. Maar dat is dan vandaag in Visakhapatnam eindelijk toch gelukt, zodat we, als het morgen weer gekkenhuis is op de weg, tenminste de mogelijkheid hebben om hard te remmen.