De eerste keer

Iedereen herinnert zich nog wel zijn of haar eerste keer. Eergisteren, toen ik na ruim drie dagen reizen eindelijk aankwam in Langwa, was het voor mij de eerste keer. De eerste keer dat ik oog in oog stond met iemand die een paar mensen heeft onthoofd dat is. Mooi dat dat ook weer van mijn bucketlist af is, kan ik tenminste Noord-Irak, waar dat tegenwoordig weer helemaal bonton is, overslaan. De koppensnellers zijn trouwens eenvoudig te herkennen, alleen zij mogen gezichtstatoeages hebben. Hoe meer koppen ze afhakken des te meer ze van het gelaat mogen bedekken. En toen ik me bij de lokale politie kwam registreren, zoals ik inmiddels gewoon ben, vertelde die mij dat het de eerste keer was dat er een buitenlander in het dorp kwam met zijn eigen auto. Voor de mensen in het dorp was het daarom de eerste keer dat ze een auto zagen met het stuur aan de linkerkant. Ik had er een homestay geregeld, niet voor het eerst, maar het was wel mijn eerste homestay waar de kippen door het huis de hut liepen. En het was ook de eerste keer dat ik in Azië kraanwater heb gedronken (je moet maar durven wel). Behalve dat het dorpsleven nogal primitief is beviel het mij op zich redelijk. Geen drukte en lawaai en overal een mooi uitzicht. Bovendien doen de vrouwen al het werk terwijl de mannen de hele dag binnen zitten en opium roken. En ook dat was voor mij nieuw.