Wat je nodig hebt, niet wat je wil.

Read / lees in : English

Nadat ik met Clever aankwam bij El Mundo Magico moest ik natuurlijk even kennis maken met iedereen. Ten eerste met de andere gasten en met de familie die ter plekke de boel draaiende houdt. Zijnde de klusjesman Roberto en zijn vrouw Eloinda, die voor ons kookte. Hun zoon Oliver stond op dat moment ongeduldig zijn beurt af te wachten met een wereldatlas onder zijn arm. Hij wilde weten waar ik vandaan kwam en zocht meteen in zijn boekje de kaart, vlag en kerncijfers van Nederland erbij. Daarna stelde hij me de legendarische vraag: ‘In welke andere landen ben je allemaal al geweest?’ Wij twee hadden genoeg gespreksstof voor een week, en zijn dan ook de beste vrienden geworden. Daarna was het tijd om kennis te maken met onze sjamaan, Don Guido, een ongelofelijk aardige man. Een sjamaan is feitelijk een medicijnman, of zoals ze in het Spaans zeggen: curadero. Don Guido pakte mijn handen vast waarna hij vaststelde dat ik over een sterke gezondheid en in het bijzonder een sterk hart beschik. Hetgeen belangrijk is als je ayahuasca wil gebruiken. Tijdens dit intake gesprek bleven hij en Clever me echter de hele tijd patient noemen. Blijkbaar beschouwen ze elke gast als patient. Ik heb maar snel uitgelegd dat ik, voor zover ik wist in ieder geval, lichamelijk en geestelijk kerngezond was en dus niet was gekomen om te genezen van het één of het ander. Enigszins verbaasd vroegen ze waarvoor ik dan eigenlijk wel gekomen was. Simpel natuurlijk, zoals ik in mijn vorige post al uitlegde: pure nieuwsgierigheid.

De ceremonie

’s Avonds om negen uur ging het dan eindelijk gebeuren, mijn eerste ayahuasca ceremonie. De sjamaan, de leider van de ceremonie, begint dan met het verdrijven van de kwade en het uitnodigen van de goede geesten. Daarna zegent hij de ayahuasca en bepaalt voor iedereen de juiste dosis, waarna iedereen deze in een keer achterover slaat om maar zo min mogelijk van die gore drek te hoeven proeven. Hijzelf neemt ook een beetje, om in trance te kunnen komen, waarna alle kaarsen worden gedoofd en het wachten op de effecten begint. Dat duurt ongeveer een kwartier, en het begint vaak met het weer uitkotsen van de ayahuasca. Ik had geluk, tijdens mijn eerste ceremonie in elk geval, en hoefde niet te kotsen. Wel kreeg ik meteen vrij heftige visioenen, het ultieme doel van een ayahuasca ceremonie. Terwijl je daar ligt te trippen zingt de sjamaan, die inmiddels in trance is, aan één stuk door zijn zogenaamde icaros. Dat zijn zeg maar mantras of gebeden waarmee hij allemaal goede dingen voor de deelnemers probeert te bewerkstelligen. Één keer per ceremonie vraagt hij een ieder om uit zijn/haar trip en van het matras af te komen om voor hem te gaan zitten. Dit zodat hij een minuut of tien zijn gebeden en energie volledig op jou kan richten. Na een uur of vijf stelt de sjamaan vast dat het is afgelopen en word je door iemand naar je hutje gebracht. Daar aangekomen moest ikzelf steevast naar de wc vanwege race. Hierna ging ik dan even lekker douchen en tanden poetsen, om aansluitend nog een paar uur in bed te liggen filosoferen over het/mijn leven, terwijl ik werd omringd door het concert van oerwoudgeluiden. Heerlijk was dat.

The morning after

’s Ochtends kom je dan een beetje verzwakt vanwege de ‘purga’ (het kotsen en schijten) je bed uit. Maar na een stevig ontbijt van Eloinda voelde ik me altijd weer helemaal top. Na het ontbijt gingen we normaal gesproken samen zitten om onze ervaringen van de laatste ceremonie te delen. Toen bleek dat de andere deelnemers, die er al vier weken waren, pas na een week of twee hun eerste visioenen hadden gekregen. Enigszins jaloers hoorden ze mij elke dag vertellen over de felgekleurde geometrische figuren die in een eindeloze stroom voor mijn geestesoog voorbij waren getrokken. Of over de wonderlijke plastische/kunstmatige, als door een computer gegenereerde, werelden waar ik door was gevlogen of gelopen. Alles in Ultra HD 4K beeldkwaliteit met de sjamaan als soundtrack. Daarnaast liet de ayahuasca mij veel nadenken over mijzelf, mijn leven en de personen daarin. De tweede dag vertelde de sjamaan me tijdens de debriefing dat hij niets kwaads of negatiefs noch enige ziekte in mij had kunnen ontdekken. In plaats van mij genezen zou hij er daarom voor zorgen dat ik, na mijn week daar, zou vertrekken omringd door goede geesten. Zij zullen me op mijn pad vergezellen en voor alle onheil behoeden. Een andere gast was er wel als patient en was naar eigen zeggen, maar ook volgens alle andere aanwezigen, qua gezondheid met sprongen vooruit gegaan. Hij kreeg evenwel niet zoals ik elke dag ayahuasca, maar wel andere medicijnen uit het bos en veel aandacht. Ook ging hij af en toe met Don Guido het bos in om een geneeskrachtige boom te knuffelen.

Je krijgt wat je nodig hebt

Het was lichamelijk en geestelijk een behoorlijke inspanning om elke avond heftig te hallucineren, te kotsen en te schijten. Om vervolgens overdag bij te komen en de tijd te doden tot de volgende ceremonie begon. En dat terwijl de hitte en de insecten me kwelden en ik moest leven onder barre omstandigheden (geen internet). Maar het was het meer dan waard. De prachtige visioenen, het diepe nadenken over mijzelf en mijn leven (ayahuasca haalt herinneringen en situaties uit je geheugen naar boven die je al bijna was vergeten), en de vele interessante gesprekken (want geen internet weet je nog) met alle aanwezigen waren een geestelijke oppepper. Een week geen alcohol en alleen organisch voedsel, door Eloinda met liefde bereidt, hebben me ook zeker goed gedaan. De sjamanen zeggen dat ayahuasca je geeft wat je nodig hebt, niet wat je wil. Ik heb i.i.g. wel gekregen wat ik wilde: antwoorden op mijn vragen omtrent ayahuasca. Daarnaast ben ik een onvergetelijke ervaring rijker, en bovendien ben ik nu omringd door geesten die me behoeden voor allerlei onheil. Wat wil een mens nog meer?