Inburgeren

Als je een Colombiaanse vriendin hebt moeten je natuurlijk ook de Colombiaanse mores bijgebracht worden, dus zit ik alweer een week in Colombia. Het nichtje van Lucía heeft namelijk de Havo afgemaakt en zo kon ik mooi meedoen in het hele gebeuren en en passant wat leren van de normen en waarden hier. Zo’n gebeurtenis laten ze hier in elk geval niet ongemerkt voorbij gaan, vanuit alle uithoeken komt de familie en aanhang (ik notabene vanuit Guatemala). En in een land waar plastische chirurgie de normaalste zaak van de wereld is kun je wel nagaan dat men bij zo’n gelegenheid op zijn paasbest te voorschijn wil komen. Dus is men dagenlang in de weer en worden tanden gebleekt, nagels gemani- en pedicuurd, haartjes getrimd/geföhnd/geverfd, lichamen gebruind en ga zo maar door. Als je weleens Amerikaanse films hebt gezien dan heb je er overigens al wel een idee van hoe zo’n diploma uitreiking hier in zijn werk gaat, alle studentjes met een toga aan en net als op een begrafenis alleen maar mooie woorden over de betrokkenen en ’s avonds een groot feest. Het is gebleken dat ik eigenlijk al aardig latino ben, ik kan nl. bijna net zo hard zuipen als de Colombianen en ik moest op het feest al regelmatig aan overspel denken.