Disneyficatie

In China zijn alle toeristische attracties en bezienswaardigheden (zoals bergachtige gebieden en de bergen zelf, meren, historische steden, kloosters en ga zo maar door) grondig gedisneyficeerd. Dat wil zeggen dat alle entreeprijzen asociaal duur zijn gemaakt, en ten tweede dat alles is aangepast voor alles en iedereen en liggen overal rubberen tegels. Dus heb je bijvoorbeeld een oase in de woestijn, dan kun je er vlak bij (betaald) parkeren om je er vervolgens met een elektrisch karretje (meerprijs), over een speciaal daarvoor aangelegd weggetje, heen te laten rijden. Of als je een berg hebt die je zou kunnen beklimmen, dan is er een trap vanaf de voet tot aan de top aangelegd. Mocht traplopen te moeilijk voor je zijn dan kun je voor een meerprijs met één van de twee de kabelbanen naar de top (en voor nog een keer de meerprijs weer naar beneden). Is er boven op de berg een thrill ride zoals de ‘Vast Sky Plank Walk‘, dan gaat ie dicht als het een beetje regent. Maar niet getreurd, je kunt dan altijd nog voor een groen scherm gaan staan voor een truuk foto zodat je alsnog met fotobewijs kunt opscheppen bij je vrienden op Facebook dat je het gedaan hebt. Bij belangrijke attracties zoals het Potala Paleis in Lhasa mag je voor duur geld naar binnen op een vooraf afgesproken tijdstip en krijg je precies één uur om er doorheen te rennen zonder foto’s te maken, want die zijn in de souvenirwinkel te koop. Eeuwenoude grotten zijn voorzien van spiksplinternieuwe façades en gloednieuwe schilderingen en standbeelden binnenin. Historische stadscentra zijn of recent vanaf de grond opnieuw opgebouwd of volgepropt met winkeltjes om de prularia, die de talloze Chinese fabrieken uitspuwen, aan de man te brengen. Of allebei. En als je echt diep in de buidel tast zetten ze in Xi’an bij het wereldberoemde terracottaleger zelfs een terracotta krijger neer met je eigen tronie.