Such sweet sorrow

Nadat we terug waren uit de Solomons Eilanden maakten we schaamteloos misbruik van de wifi verbinding in ons hotel om alle apparaten te updaten en bereidden we ons mentaal voor op ons vertrek uit Fiji. Na ongeveer vier maanden elke dag zeezicht te hebben gehad, dagelijks in slaap te zijn gesust door het ruisen van die zee. Een paar keer per week fish and chips op ons bord te hebben gevonden, en elke dag te hebben genoten van de zon en temperaturen ver boven de 20 graden terwijl we ons tegoed deden aan Kava, is het zo langzamerhand tijd om afscheid te nemen van onze vrienden hier en terug te gaan naar Mongolië. Een land waar de meeste mensen de zee alleen van de TV kennen, waar het nog steeds vriest dat het kraakt en waar elke dag vodka op het menu staat. Gelukkig gaan we in etappes, eerst nog een weekje naar Seoul voordat we verder vliegen naar Ulaanbaatar. Kunnen we alvast een beetje wennen aan de temperatuur, de verandering van spijs, het lopen op schoenen etc. We hebben nu al heimwee, maar aan de andere kant kunnen we niet wachten tot we weer zijn herenigd met mijn auto en door kunnen gaan met ons avontuur.