Met de auto door Azerbeidzjan

Read / lees in : English

Een paar dagen voordat we vanuit Iran de grens met Azerbeidzjan over zouden rijden ging ik eens op onderzoek uit naar de regels voor als je met de auto door Azerbeidzjan wil rijden. Bijvoorbeeld of ik mijn Carnet de Passage nodig zou hebben, of een verzekering verplicht was, hoe het zat met je (internationale) rijbewijs dat soort triviale dingen. Behalve de vele berichten op internet over de klaarblijkelijke chaos op de weg waar je, en daar is online iedereen het wel over eens, gegarandeerd niet zonder fikse schade doorheen komt, las ik nog veel schokkender berichten! Websites met doorgaans betrouwbare reisinformatie over de regio zoals Caravanistan en Wikitravel meldden dat er twee opties zijn voor self drive reizigers (waaronder dus ook motorrijders). Beide niet erg aantrekkelijk, je kunt volgens hen namelijk kiezen tussen een min of meer gratis transit-visum voor je auto van 72 uur, waarbij wordt aangetekend dat dit de enige optie is als het visum in je paspoort minder dan 30 dagen geldig is. De tweede mogelijkheid zou zijn het betalen van een borgsom van vele duizenden dollars, afhankelijk van de waarde/leeftijd van je auto. Dit zou met name gelden voor auto’s die niet aan de Euro 4 norm voldoen. Dat zijn alle auto’s van voor 2007 zoals die ouwe brik van mij. De borg zou je dan weer terug moeten krijgen bij het verlaten van het land. Volgens dezelfde berichten zijn politie, douane, ja eigenlijk iedereen met een uniform, zo corrupt dat je er gerust van uit kunt gaan dat je dat geld nooit meer terug ziet.

Hoe het echt zit

Wij hadden onze nogal dure visa (100$ per stuk) geregeld via Stantours. Deze waren 21 dagen geldig. Langer kon niet zeiden ze. Dat zou dus betekenen dat we voor de auto alleen de 72 uurs optie zouden hebben én we dus ook beter voor onszelf een voordeliger transit-visum hadden kunnen regelen. Enigszins verontrust door al deze informatie reden we daarom maar zo vroeg mogelijk naar de grens om maximaal van die 72 uur te profiteren en zoveel mogelijk van Bakoe het land te kunnen zien. Al snel kwamen we er achter dat er niks klopt van de informatie op de verschillende sites en fora. Blijkbaar waren er juist nieuwe regels en een nieuw computersysteem in gebruik genomen. We mochten met mijn auto net zo lang in Azerbeidzjan blijven als ons visum toeliet zonder daarvoor een borg te hoeven betalen. Alle gegevens van mijn auto werden uiteraard gecontroleerd evenals mijn rijbewijs (Internationaal Rijbewijs Model 1949) en in een computersysteem gezet gekoppeld aan mijn paspoortgegevens. Hiervoor was wel een kleine vergoeding verschuldigd van rond de 20 Amerikaanse dollars. Daarnaast moest ik een verplichte WA verzekering afnemen die ongeveer eenzelfde bedrag kostte en wensten ze ons een fijne tocht met de auto door Azerbeidzjan.

Overige zaken

Wel moesten we nog beloven niet naar Armenië te gaan omdat ‘only bad people there’. Vervolgens werden alle spullen voor ons uit de auto en door een scanner gehaald waarna we de boel er zelf weer in moesten stouwen. De medewerkers die onze bagage uitlaadden vroegen mij nog wel een vergoeding voor hun diensten, maar dat kwam ze op een uitbrander van hun chef te staan. Met de vermeende corruptie leek het dus ook wel mee te vallen. Sowieso zijn we tijdens ons verblijf niet één keer door de politie aangehouden of anderszins door autoriteiten lastig gevallen. Maar dat kan natuurlijk ook komen omdat ze dit verhaal kennen. Tijdens het scannen van de bagage ontdekten ze helaas wel mijn drone, waarna deze net als in Turkmenistan met een loodje werd verzegeld. Ook dat koppelden ze in het eerder genoemde computersysteem aan mijn paspoort zodat de douaniers aan het einde van de rit met de auto door Azerbeidzjan de verzegeling zouden controleren. Hetgeen ze overigens net als in Turkmenistan niet deden.

Het land weer uit

Helemaal gerust was ik er echter nog niet op. Je komt er namelijk pas achter of je de papieren op orde hebt als je wordt aangehouden en gecontroleerd óf wanneer je het land weer probeert te verlaten met je auto. Aangezien dat eerste niet was gebeurd en ik geen (tijdelijk) importdocument had meegekregen reed ik toch een beetje zenuwachtig richting de grensovergang met Georgië bij Lagodechi. Het zou immers niet de eerste keer zijn dat ze me bij de grens zonder of met de verkeerde papieren hadden laten wegrijden. Gelukkig bleek dat het allemaal klopte, op basis van mijn paspoort signaleerde het systeem dat ik met een auto was gekomen en nadat was gecontroleerd dat ik diezelfde auto bij me had konden we na minder dan een kwartier alweer verder rijden. De Georgiërs even verderop gaven me overigens ook geen documenten mee noch eisten ze een verzekering. Als dat maar goed gaat.