Vloeibaar goud

Read / lees in : English

Na bijna een week in natuurparken te hebben rond gecrosst en gebivakkeerd in ons tentje rustten we even uit in Kasane. Dat gaf ons ook meteen tijd om wat kleine reparaties aan de auto uit te laten voeren en ons voor te bereiden op het volgende land: Zimbabwe. Dat land staat vooral bekend om de hyperinflatie uit het tijdperk dat good ol’ Robert Mugabe er nog de dienst uitmaakte. Op het hoogtepunt bedroeg de inflatie negenenzeventig miljard procent per maand, oftewel dertigduizend procent per seconde. Daardoor waren ze op een gegeven moment genoodzaakt om biljetten van honderd biljoen (een één met veertien nullen) te drukken. En dat nádat er al verscheidene malen nieuwe Zimbabwaanse dollars geïntroduceerd waren met (veel) minder nullen! Daarom zijn ze in 2014 maar overgestapt op bonds, waarvan de overheid de waarde vastzette op één Amerikaanse dollar. Maar ik had al gehoord dat op de zwarte markt je dollar drie bonds waard was, dus het gaat weer dezelfde kant op. onze voorbereiding hield dus voornamelijk het verzamelen van dollars, in kleine coupures, in.

Prijs je rijk

De avond voordat we de grens over zouden gaan las ik nog net dat de nieuwe president van Zimbabwe de prijs voor benzine en diesel had verhoogd van één naar ruim drie bonds per liter (300% inflatie in één dag). En dat dan nét voordat hij op het vliegtuig stapte om wapens te gaan kopen in Rusland, en in Davos te gaan feesten met de rest van de 0,1%. Dus ineens was brandstof niet meer zo goedkoop in Zimbabwe. Daarom vulde ik de tank net vóór de grens maar even af. Een slimme zet, want in het land bleek geen druppel meer te koop. Wel braken er in de grote steden rellen uit omdat van de ene op de andere dag alles spectaculair duurder was geworden. De prijzen in elke economie zijn zoals bekend voor een groot deel gebaseerd op de prijs van energie, en de salarissen stegen natuurlijk niet gezellig mee om de koopkracht van demense op pijl te houden. Die explosieve situatie zette ons wel even aan het denken.

Zwarte markt

Wat te doen? Als we dieper het land in zouden rijden zouden we dan nog wel brandstof kunnen krijgen? Alle pompstations zaten immers zonder. Bovendien waren belangrijke wegen geblokkeerd en schoot de politie met scherp op de demonstranten. We besloten een paar dagen te wachten in Victoria Falls en het er dan toch maar op te wagen. Het bleek uiteindelijk een voordeel dat mijn auto diesel drinkt. Want omdat bijna iedereen in het land op benzine rijdt is de vraag naar die brandstof veel groter. Bovendien verkopen vrachtwagenchauffeurs een deel van hun diesel aan handelaren op de zwarte markt. Het hardhandige optreden van de politie had de gemoederen ook weer tot bedaren gebracht zodat wij toch nog onbezorgd van onze vakantie konden genieten. Eind goed al goed, helemaal aangezien onze dollars met de dag meer waard werden ten opzichte van de bonds én de benzinepompen na een paar dagen ook weer bevoorraad werden. Alhoewel de rijen voor de pomp angstaanjagend lang waren (voor benzinerijders dan).

UPDATE: We zijn iets meer dan een maand verder en nu raakt ook de mensenbrandstof op.