Tot de tanden bewapend

Read / lees in : English

Ik had eerlijk gezegd nog nooit van het Nationaal Park Virunga in Congo Kinshasa (DRC) gehoord toen ik vorig jaar langs de westkust van Afrika afdaalde. Maar toen ik ik in de krant las dat dit oudste park van Afrika werd gesloten omdat er twee toeristen waren ontvoerd waarbij er ook nog een handvol rangers waren omgekomen, wilde ik er per se naartoe. Iedereen raadde mij echter af om van west naar oost dwars door het voormalige Zaïre te rijden om er te komen, wegens te gevaarlijk. Inmiddels waren we echter in het aangrenzende Rwanda, en alhoewel je daar ook gorilla’s kunt bezoeken had ik mijn zinnen dus op Virunga gezet. Het park inmiddels weer open voor business, dus alles stukjes vielen weer eens mooi op hun plekje. De permit om de gorilla’s te mogen zien kost in Rwanda maar liefst 1500 dollar, in Oeganda 600 maar in Congo slechts 400. Dus alleen dat al maakte het de moeite waard ons leven in de waagschaal te stellen.

Opties

Maar zoals altijd schiet het bedrag fors omhoog wanneer je een paar opties aanvinkt. De overnachtingen in een tent in het park waren bijvoorbeeld 350 dollar p.p.p.n. Dat was dan op zich wel full pension, maar de drankrekening valt bij ons sowieso altijd het hoogst uit en die was natuurlijk weer niet inbegrepen. Met nog een trek naar de Nyirogongo vulkaan en het visum erbij waren we uiteindelijk toch nog duurder uit dan in Rwanda. Maar toen we bij de grens werden opgehaald werd al snel duidelijk waarom de prijs eigenlijk best meeviel. We reden namelijk in colonne met een auto voor en achter de onze naar het park. Gevuld met in totaal zo’n twintig tot de tanden bewapende rangers die ook de dagen erna continue bij ons bleven. Daar kan zelfs Trump nog een puntje aan zuigen, en die geeft een stuk meer uit aan beveiliging.

De vloer is lava

De dag na aankomst gingen we meteen naar de belangrijkste attractie, de berggorilla’s. Men had de gorilla familie die we bezochten een jaar lang laten wennen aan mensen, met speciale training voor de geur van blanken en Aziaten. Bovendien zorgen de rangers ervoor dat ze niet hoger de berg opgaan, want anders is het voor toeristen niet meer te doen. Het bos waar ze in leven is namelijk echt ondoordringbaar (het bos in Oeganda waar gorilla’s leven heet zelfs officieel zo: ‘Impenetrable Forest‘). We waren behoorlijk onder de indruk, want je staat uiteindelijk op slechts enkele meters afstand je foto’s te maken van deze gruwelijk sterke beesten. De volgende dag al beklommen we de Nyirogongo vulkaan. Echt ouderwets sjouwen voor je geld. Het pad loopt namelijk zonder onderbrekingen stijl omhoog naar 3470 meter. En je moet wel doorlopen, want op de rand van de krater staat het hutje waar je ’s avonds voor veel geld slaapt. Het was het uiteindelijk nog waard ook, want we hadden die avond onbelemmerd zicht op het grootste lavameer ter wereld. ’s Ochtends strompelden we vervolgens weer naar beneden en werden we teruggebracht naar de grens. Ebola– én kogelgatenvrij, maar we konden een week lang nauwelijks lopen! En dat voor dat geld!