Nieuwe avonturen

Read / lees in : English

We hadden wel genoeg nieuwe avonturen in Namibië beleefd vonden we, dus togen we naar Botswana. Eens kijken of we ons daar in de nesten konden werken. En ik moet eerlijk zeggen, dat lukte vrij aardig. Het begon al meteen lekker toen ik uit de auto stapte om een paar aasgieren op de gevoelige plaat te zetten. Ze schrokken zich letterlijk een ongeluk en vlogen weg, waarbij er één pardoes harakiri pleegde door tegen een passerende vrachtwagen aan te vliegen. Vervolgens vatte ik Lucía het plan op om naar het Kgalagadi Transfrontier Nationaal Park, in het zuid-westen, te gaan om daar tijdens de kerst in de woestijn tussen de leeuwen te kamperen. Da’s vragen om moeilijkheden als je het mij vraagt. Het was op de dag dat we erheen reden nogal warm, maar we hadden genoeg te drinken bij ons want kerst en Lucía houdt wel van een wijntje onder een sterrenhemel. In eerste instantie stuurde Google ons het verkeerde zandpad op, maar na een uurtje rijden vonden we dan toch de enige echte toegangsweg.

Fesh fesh

Toen we nog zo’n tachtig kilometer, tot de ingang van het park, voor de boeg hadden veranderde deze weg echter ineens ook in mul zand. Lucía wordt in dat soort situaties vaak zenuwachtig en vroeg voorzichtig of het niet beter was om terug te gaan. Dat leek me uiteraard niet nodig. Bovendien was het allemaal haar idee, dus dan moet ze ook niet piepen. Met de vierwielaandrijving ingeschakeld ploegde de auto door het diepe zand. Je moet in dergelijke condities zorgen dat je de snelheid er flink in houdt. Daarom hield ik het gas er flink op,  maar ondanks dat de motor flink toeren maakte gingen we hooguit twintig tot dertig kilometer per uur. Even later maakte het mulle zand ook nog eens plaats voor fesh fesh. De pret was helaas van korte duur. Buiten was het inmiddels tegen de vijftig graden Celsius en binnen begon de temperatuur ook snel op te lopen. Dat hadden we eerder meegemaakt. En ja hoor, we hadden weer eens een kokende motor. Nadat ik bijna al ons drinkwater had gebruikt om het koelwater bij te vullen leek het mij inmiddels ook beter om het op te geven en terug te gaan. Dan maar kerst vieren in de hoofdstad Gaborone.

Nieuwe avonturen

We bleven er meteen maar een weekje plakken zodat we er ook oud en nieuw én Lucía’s verjaardag konden vieren. Zij blaast namelijk elk jaar op nieuwjaarsdag de kaarsjes uit. Dit jaar vroeg ze als kadootje of ik voor haar hutspot met rookworst boerewors wilde koken. Is ze gek op. Blij dat ik er weer lekker goedkoop vanaf kwam kookte ik op oudejaarsdag een flinke pan vol zodat we meteen voor twee dagen te schaften hadden. Op haar verjaardag zelf nodigde ik haar voor de zekerheid toch maar uit voor een etentje in een duur restaurant. Nadat we onze biefstukken achter de kiezen hadden verzon ik een smoesje om even iets uit de auto te halen. Ik had namelijk in Mauritanië van een nomade een versierd potje omhuld met echt geitenleer voor haar gekocht. Dat potje had ik bovendien ook nog met origineel sahara zand gevuld! En omdat ik wel van avontuurtjes hou, én na acht jaar zwerven over de wereld wel dacht klaar te zijn voor mijn grootste avontuur tot nu toe, verstopt ik ook nog een verlovingsring, die één van mijn Amerikaanse vrienden in zijn anus vanuit Trumpistan Senegal binnen had gesmokkeld, in het zand. Wat denk je? Zegt ze nog ‘jaahaaa’ ook. Dus sinds dat moment zijn we als verloofden op weg naar nieuwe avonturen 😬.