O reino de mosquitos

Read / lees in : English

Zeau, na al die grote steden en al het natuurschoon werd het eens tijd om wat wildlife van Brazilië te gaan bewonderen. Even helemaal weg van de gebaande paden in ’s werelds grootste aaneengesloten moeras, de Pantanal. Vanuit Cuiabá bracht Jackie Chan me zo’n 200 kilometer diep de Pantanal in. En na de drukte van São Paulo kon ik daar even helemaal tot rust komen, met een beetje hiken, vissen en paardje rijden. In tegenstelling tot de Amazone kunnen de dieren zich hier veel moeilijker verstoppen achter de bosjes en dus konden we genieten van muggen, tapirs, muggen, kaaimannen, muggen, apen, muggen en heul veul soorten vogels. En dan had je nog de muggen. Gelukkig was ik goed voorbereid en had ik DEET meegenomen met een concentratie van 50% (de hoogst leverbare concentratie in NL). Daarmee houd je ze op meters afstand, want ik loop al genoeg risico op enge ziektes hier in Brazilië. Op de uitkijktoren kon je genieten van de zonsondergang en opkomst. En het is volgens mij de eerste keer dat ik zover als ik kon kijken geen menselijke activiteit kon zien of horen. Alleen de vogels die langs vlogen en de geluiden van allerlei beesten. Dat was echt fantastisch. Maar toch ben ik ook wel weer blij inmiddels terug te zijn in de bewoonde wereld met internet en zonder muggen. Kunnen de muggenbulten genezen en ook mijn houten kont van het paardrijden. Ik ben nou eenmaal een stadsmens.

UPDATE: de Pantanal foto’s kun je hier bekijken