Staatspropaganda

Read / lees in : English

Na Georgië lag Turkije op mijn route naar huis Afrika, maar de afgelopen maanden liepen de spanningen tussen Nederland en Turkije nogal hoog op. De Turken Erdogan noemde ons overblijfselen van de nazi’s en beschuldigde ons van het doodvermoorden van duizenden moslims in Srbrenica. Heel even heb ik daarom overwogen om vanuit Batoemi de ferry over de Zwarte Zee naar Varna in Bulgarije te nemen. Heel even maar, want ik laat mijn reisplannen natuurlijk niet in de war schoppen door een omhoog gevallen limonade verkopertje. Bovendien rij ik rond met Chileense kentekenplaten en spreek ik vloeibaar Spaans, dus ik zou altijd nog incognito door het land heen kunnen. Aan de grens en in mijn eerste halteplaats, Trabzon, merkte ik echter niks van enige vijandigheid. De Turken waren allemaal vriendelijk as usual. Maar al snel reed ik door naar Anatolië, waar de hardcore Erdofans wonen.

Cappadocië

Na een lange dag rijden kwam ik aan in Göreme, het hart van de toeristische attractie Cappadocië. Één van de mooiste plekken waar ik ooit ben geweest en ideaal om lekker te hiken. Om het plaatsje heen liggen verschillende valleien en elke dag trok ik erop uit om een lange wandeling door één van die valleien te maken. De tweede dag kwam ik een paar Turken tegen die ook op vakantie waren. Ik raakte met één van die jongens aan de praat, en hij vroeg me even later waar ik vandaan kwam. ‘Uit Nederland’, antwoordde ik naar eer en geweten. Onmiddellijk betrok zijn gezicht, en vroeg hij me, nogal achterdochtig wat ik van Turkije vond. ‘Prachtig land, lekker eten, heerlijk weer en aardige mensen, helemaal top dus’, antwoordde ik alweer naar waarheid. Dat had hij duidelijk niet verwacht, enigszins van zijn stuk gebracht vroeg hij nog een keer specifiek naar wat ik van Turken vond. ‘Leuke mensen, harde werkers. Ik woon in Nederland in een buurt met heel veel Turkse mensen. Bevalt me uitstekend!’ Vol ongeloof keek hij me aan. ‘En wat vindt jij van Nederlanders dan?’, vroeg ik.

Hersenspoelen

Volgens de berichten in de media, heeft Erdogan inmiddels de nieuwsvoorziening in Turkije bijna volledig naar zijn hand gezet, zodat zijn haat voor Europeanen ongefilterd bij de mensen binnendringt. Één van de weinige overgebleven kritische kranten publiceerde uit protest de tweede dag dat ik in Trabzon was een editie met alleen maar lege pagina’s. En aan mijn gesprekspartner te merken mist de persbreidel zijn uitwerking niet. Na mijn vraag bleef het meer dan een minuut stil. Hij wist niet wat te zeggen, ik was waarschijnlijk de eerste Nederlander ooit met wie hij in gesprek was. Het was in elk geval duidelijk dat hij niet zo’n aardige, innemende en bescheiden persoonlijkheid had verwacht. Na lang aarzelen zei hij: ‘Misschien moet ik maar eens een keer naar Nederland gaan’. Dat is natuurlijk een uitstekend plan. Zoals ik al zei: Je moet je reisplannen niet in de war laten schoppen door iemand die de lengte van zijn pielemuisje compenseert met een door de belastingbetaler gefinancierd huis.