Eentonige monotoonheid

Read / lees in : English

Laat ik beginnen met te zeggen dat wij Iran een geweldig mooi land vinden. Onder andere vanwege de eeuwenoude geschiedenis waarvan de overblijfselen over het algemeen bijzonder goed bewaard zijn gebleven. Daarnaast lijkt het land ons goed georganiseerd en is het, ondanks de taalbarrière, goed zelfstandig te bereizen. Maar na een week of twee begonnen we het toch wel een beetje eentonig te vinden allemaal. Ik had het de vorige keer bijvoorbeeld al over de kleurstelling, alles is er zwart. Of adobe. En ja, dat gaat op den duur toch vervelen. Daar komt dan nog bij dat we hier van de ene stad naar de volgende telkens door een schier eindeloze woestijn reden. Een behoorlijk monotoon landschap als je het mij vraagt. Eenmaal aangekomen zagen we in elke stad de Jameh moskee die als twee druppels water op de alle andere moskeeën leek. Wanneer we klaar waren met dat ding en/of een mausoleum op de foto zetten liepen we normaal gesproken door de plaatselijke bazaar, langs de onvermijdelijke perzischetapijtenboer, op zoek naar een restaurant waar we dan ons dagelijkse portie kebab met rijst weg konden spoelen met een granaatappel-sapje.

Als we voor de verandering een traditioneel huis of paleis bezochten lag daar geheid weer een :vijver voor de deur én was hij (m/v), net als die eenvormige moskeeën, voorzien van een versierde koepel. Overal waar we kwamen reed iedereen en zijn moeder als een malloot rond in hetzelfde poepsaaie model Peugeot: de 405GLX. Maar de Iraniërs zelf spannen toch wel de kroon qua eentonige monotoonheid, omdat het zulke vriendelijke mensen zijn. Zo ontzettend gaap. Altijd maar aardig zijn tegen ons. Nooit eens een keertje lekker chagrijnig of kortaf. Tot vervelens toe behulpzaam en geïnteresseerd in ons. Een keertje ons proberen op te lichten? Vergeet het maar. Me arresteren als ik weer eens ergens met mijn drone rondvloog waar dat niet mocht? Not even in your dreams. Het kutste daarvan is eigenlijk nog niet eens dat ze zo vriendelijk doen, maar dat je er dan zelf zo eikelig bij afsteekt.

Instant update: Gelukkig!! Mijn vertrouwen in de mensheid moslims is op onze laatste dag in Iran alsnog hersteld. Er was een probleem met mijn auto, iets met de electronica. Volgens mij hebben ze uiteindelijk alleen een zekering vervangen, en daarvoor brachten ze me ruim 250 US$ in rekening. Op het nippertje toch nog de sleur doorbroken. Joepie!