Beeldig

Met de vlam in de pijp zijn we eventjes van Irkutsk naar Omsk gereden. Als je de kaart van Rusland bekijkt dan denk je: ‘Oh, dat ligt vlak bij elkaar’. Maar in werkelijkheid liggen die plaatsen ongeveer 2500 km bij elkaar vandaan. En alhoewel de wegen, zeker vergeleken met Mongolië, vrij goed zijn doe je daar zelfs met een nieuwe versnellingsbak nog altijd zo’n 34 uur over. Wij deden het in drie etappes zodat we onderweg Krasnojarsk en Novosibirsk ook nog een beetje konden bewonderen. Hoe dan ook hebben we het in ieder geval beter gedaan dan Drs. P die met de finish in zicht werd opgegeten. Wat ons vooral opviel is dat de mooiste en best onderhouden bouwwerken in dit land de kerken zijn. Je kunt dus wel weer zien waar het geld zit. Alhoewel ze erg mooi zijn gaat een kerkentocht toch een heel stuk sneller vervelen dan een kroegentocht, komt nog bij dat ik ook nog moest rijden en dus moesten we tot onze grote spijt een ander tijdverdrijf zoeken. Die vonden we gelukkig al snel in het bekijken van de verschillende sculpturen in de publieke ruimte. Dan blijkt alweer dat het hele goeie jongens zijn hoor, die Russen. Want ze hebben dan wel overal beelden van Lenin, generaals en andere hotemetoten maar vooral ook van mensen waar we écht wat aan hebben. Zoals daar zijn een loodgieter, een elektriciën, en natuurlijk de Televee. Maar ook van de gewone man die de middenstand een handje helpt (wel zo belangrijk in een tijd waarin de ene V&D na de andere Houtbrox omvalt). En wie ook weleens wat vaker in het zonnetje gezet mag worden is natuurlijk de figuur waar werkelijk iedereen zijn leven aan te danken heeft, namelijk ondergetekende: de eeuwige toerist. Haha, grapje. Dat moet natuurlijk zijn: het verkeerslicht. Had ik je weer tuk, daar heb jij waarschijnlijk wel je leven aan te danken maar dat is geen figuur. Ik doelde uiteraard op de laboratorium muis.