100 procent controle
Read / lees in : English
Na mijn schermutselingen met de Senegalese politie reed ik eerst terug naar Saint Louis omdat ik daar alleen nog maar een ‘werkplaats‘ van binnen had gezien. Ook wilde ik het niet ver daarvan gelegen nationale park Oiseaux de Djoudj met zijn vele vogels bezoeken. Helaas waren de meeste vogels gevlogen, terug naar Europa. Ze komen daar namelijk alleen om te overwinteren. Vanuit het park reed ik daarna verder via het roze meer (dat poepbruin is) naar Saly Portudal aan de Petite Côte. Mijn Amerikaanse vrienden, die ik in Mauritanië had leren kennen, hadden mij daar uitgenodigd in een door hen gehuurde AirBnB aan het strand. Vrekkig als ik ben kon ik een weekje gratis bivakkeren aan het strand natuurlijk niet aan mijn neus voorbij laten gaan.
Frikandellen en toyboys
Twee van hen waren echter tijdelijk afgereisd naar huis hun geliefde, omdat met een overvolle zak op een motorzadel zitten niet langer ging. Nadat ze terug waren trokken we nog een paar dagen samen op, waarna zij hun reis richting Mali en ik de mijne richting Gambia vervolgde. Mijn verjaardag kwam eraan en die wilde ik vieren met frikandellen en bitterballen. Omdat Gambia erg populair is bij behoeftige (Nederlandse) vrouwen van middelbare leeftijd, die zich daar eens lekker laten verwennen, stikt het er van de Hollandse eettentjes. Maar onderweg werd ik, terwijl ik in de rij stond voor de ferry over de Gambia rivier, onderworpen aan een 100 procent controle door de narcoticabrigade. Die keerde mijn bagage en auto binnenstebuiten op zoek naar verboden middelen. Dat is echter al zo vaak gedaan dat ik mij er absoluut geen zorgen over maakte.
100 procent bang
Ik flipte wel omdat het zoveel tijd in beslag nam. Het doorzoeken gebeurde namelijk handmatig, en het was al snel duidelijk dat ze sowieso pas zouden stoppen wanneer ze iets illegaals hadden gevonden. Desondanks zat ik nog steeds relaxed in het kantoortje toe te kijken hoe ze te werk gingen. Toen zag ik ineens aan de muur een poster hangen met daarop de top 5 middelen waartegen Gambia beschermt dient te worden. Het ging, in deze volgorde, om: heroïne, cocaïne, crack, diazepam en cannabis. Ineens herinnerde ik me dat ik nog een paar kilo coke valium (diazepam) pilletjes in mijn bagage had. En ja hoor, die vonden ze niet veel later. Ik had geen idee wat de straf daarvoor kan zijn, maar ik was voor het eerst tijdens mijn reis doodsbang. Ik kreeg visioenen van smerige Gambiaanse cellen waar het enige vertier de wekelijkse marteling en sex met zo’n toyboy is. Maar ze boden me aan om mijn misdaad tegen de menselijkheid voor honderd euro (een maandsalaris!) door de vingers te zien. Als ze duizend hadden gevraagd had ik het ook betaald. Desalniettemin onderhandelde ik het uit op vijf tientjes. Want ook onder hoge druk ben ik nog steeds voor 100 procent een gierige Hollander!