Een lekker bakkie soep

Och wat waren we blij toen we 25 februari India verruilden voor Nepal. Eindelijk, na ruim 5 maanden konden we die vuilnisbelt achter ons laten. Maar helaas gooide de aardbeving roet in het eten door ons de pas af te snijden naar China. De auto moest daarom verscheept worden naar Cambodja, en omdat Nepal ondanks de aardbeving nog steeds niet aan zee ligt moesten we dus weer terug naar India. We waren nog geen meter over de grens of we werden links en rechts van de weg al weer begroet door bergen afval en reeds na een uur had de auto zijn eerste nieuw deuk te pakken. Drie hele maanden lang hadden we geen last gehad van buikloop, maar na slechts één dag in India liep het ons al weer dun door de broek. De volkswijsheid hier luidt tenslotte niet voor niets: “Het is een moedig persoon die een scheet laat in India.” Kortom we slaakten een zucht van verlichting toen we uiteindelijk op dag vier Calcutta binnenreden vanwaar we de auto zouden verschepen en zelf het vliegtuig zouden pakken. Helaas curry op zijn Indiaas, op het allerlaatste moment besloot de Indiaan die de auto zou verschepen om zijn prijs te verdubbelen. Dan maar naar Bangladesh, want van daar verschepen zou behalve goedkoper ook veel gemakkelijker zijn, tenminste zo werd ons verzekerd. Dus toen we de grens overstaken werd onze auto onmiddellijk in beslag genomen, want sinds vorig jaar mogen buitenlanders geen auto meer meenemen naar Bangladesh. We moesten maar even een nieuw visum voor India aanvragen en de auto wéér terug rijden naar India. Of zoals Lucía altijd zegt, als je geen soep lust geeft het leven je twee grote kommen vol.