Vanuit Kosovo reed ik in 1x door naar Bosnië. Ik zou later terugkomen maar nu had ik slechts tijd voor 1 foto. Deze dus.
Mijn eerste echte ankerplaats in Montenegro was Tivat.
De belangrijkste reden om naar Tivat te gaan was dat er in Kotor geen kamer meer te krijgen was.
Daardoor kon ik toch maar mooi even dit trainingsschip zien.
's Avonds werd er in blote bast gevist.....
....terwijl ik van de zonsondergang genoot.
In de baai van Kotor ligt dit eilandje, Sveti Đorđe. Met een kerkje uiteraard. Lekker bereikbaar voor de mense.
Ernaast ligt nog een eilandje met een museum.
De eilandjes gezien vanuit het dorp Perast.
Je vliegt er met je drone vanuit Perast zo naartoe.
Langs de hele kustlijn van de baai van Kotor liggen dergelijke pitoreske dorpjes.
Met dit soort huizen.
Het enige probleem is de smalle weg rond de baai, die is (of wordt iig gebruikt als) tweerichtings verbinding.
Dit zijn dan de stadsmuren van het historisch centrum van Kotor.
Op de stadsmuur prijkt de Gevleugelde Leeuw van Sint Mark omdat Kotor ooit een kolonie van Venetië was.
Boven de toegangspoort van het historisch centrum staat de datum 21 November 1944. De dag dat Kotor in WOII werd bevrijd.
Het plein met de klokketoren direct bij binnenkomst.
Kotor bestaat al sinds het jaar 168 voor Christus.
Maar de meeste architectuur stamt uit de 4 eeuwen onder Venetiaans gezag.
Het lijkt er dan ook erg op Venetië maar dan zonder de kanalen.
Wel overal gezellige terrasjes.
De Sint Nicolaas kerk.
Ik ging weer eens verder, dit keer naar Budva, een populaire badplaats.
Budva is nog iets ouder dan Kotor, en kent een vergelijkbare geschiedenis.
Het is er alleen wat minder toeristisch. Er meren bijv. gelukkig geen cruiseschepen aan.
De Turken, de Bulgaren, de Serviërs, de Oostenrijkers de Russen, je kunt het zo gek niet verzinnen of ze hebben deze stad in handen gehad.
De heilige drieëenheidkerk.
Een standbeeld voor de constante PI. Heeft verder niks met de geschiedenis van de stad te maken.
Ik slenterde door de oude straatjes maar weer terug naar mijn auto......
Dit is het vroegere vissersdorpje Sveti Stefan.
Tegenwoordig is het hele dorp 1 hotel/resort voor de allerrijksten.
Dat kon ik niet betalen, dus reed ik door naar Ulqin.
Met uitzicht op de jachthaven.
Er was ook weer een zonsondergang waar ik 's avonds kon uithuilen omdat het weer niet gelukt was om te kitesurfen.
Ook Ulqin heeft een histerisch centrum en strand. Het is net Budva.
De megajachten van de Brenninkmeijertjes en Heinekens van Montenegro.
De Adriatische kustlijn gezien vanuit het oude centrum van Ulqin.
Ik had inmiddels mijn vriend Hagan opgehaald in Podgorica.....
....en samen gingen we de toerist uithangen in Cetinje.
Cetinje was ooit de hoofdstad van Montenegro.
De stad is gesticht door deze man Ivan Crnojević.
Ook in Montenegro kopen de mensen liever on-line.
Het Djukanovic Paleis.
We reden snel door/terug naar Kotor, zodat we één van mijn vrienden die met de boot was konden ontmoeten.
Vet handig zo'n vriend die meereist, kom je zelf ook nog eens op de foto.
Voor wat hoort wat, dus vereeuwigde ik Hagan ook even.
We bleven niet zo lang, want Ramon wilde niet van de boot komen en ik kende Kotor al.
We reden via Budva weer terug naar de hoofdstad Podgorica.
Het belangrijkste icoon van de stad: de Millennium Brug.
Met vlakbij een monument voor de geliefde russische zanger/poëet etc. Vladimir Vysotsky.
Dit is het Pod Goricom stadion, het thuis van FK Budućnost.
De vlakbij gelegen kerk van Sint George.
Het onafhankelijkheidsplein: Trg nezavisnosti.
Koning Nicolaas, hij heerste van 1910 tot 1918.
We trokken verder naar Zlabjak waar we even gingen kijken in het Durmitor National Park.
Alwaar iedereen een rondje rond het Zwarte Meer loopt.
Daarna snel verder richting de grens met Bosnië (en Herzegovina).
We hadden daar namelijk afgesproken voor een stukje raften.
Op weg naar het startpunt in Rijeka.
In latex gehuld en vacuüm gezogen kon het feest beginnen.
Het was een drukte van 'heb ik jou daar' bij het startpunt en op de rivier.
Hagan leidde het verkeer in goede banen.
De rivier de Tara vormt de grens tussen Montenegro en Bosnië (en ook Herzegovina).
Dus Hagan zit in Montenegro en die vent links in Bosnië.
We stopten nog even bij een waterval in Bosnië voor het broodnodige biertje.
's Avonds dronken we ons laatste pilsje in Montenegro bij de ondergaande zon.
English