De eerste landschappen van Colombia vielen me gelukkig niet tegen.
En de voetbalclub in Cali speelt net als mijn cluppie (Twente) ook in het rood.
Na het voetbal afpilsen in het hostal.
Na een paar dagen stappen in Cali kwam ik in Bogotá, gelukkig ook een gezellige boel.
Nick (uiterst rechts op de foto) leerde ik kennen in Peru. Hagan en Sebastian zijn ook goede vrienden geworden.
Samen gingen we o.a. de kerstboom voor het parlement bekijken.
Met Sebastian trok ik verder naar Medellin.
Mooie landschappen onderweg en bij een wegrestaurant zagen we deze gemberbloesem oftewel de alpinia purpurata.
Een bezoekje aan het Plaza Botero in Medellin is natuurlijk een must.
Met vele typische Botera sculpturen.
Opgeblazen mensen en dieren zijn Botero's stijl.
In het Botero museum vindt je o.a. een schilderij van kwasten.
En een schilderij waarop Pablo Escobar's laatste seconden in beeld zijn gebracht.
Het was december dus over in het centrum van Medellin was kerstverlichting aangebracht.
Vervolgens namen we de Escobar tour, volgens de gids waren het heus aardige jongens.
Het voormalig HQ van het Medellin kartel.
En de highlight van de tour een meet en greet met Pablo's neef in zijn oude huis.
Volgende programmapunt de vlindertuin in Medellin.
Gevestigd in het Parque Explora.
In hetzelfde park hebben ze ook aquarium. Hier zie je een paar Pez Cuchillos, oftewel mesvissen. Maar in Nederland noemen we ze staartvinmesalen.
Van deze weet ik de naam niet, maar het lijken wel tijgers.
Ook bij deze vis heb ik niet opgelet, dus de naam moet ik je schuldig blijven.
Zelfs onder graffiti artiesten is salsa populair in Colombia.
De volgende etappe, Medellin - Taganga.
Glooiend landschap en dorpjes, het lijkt allemaal heel vredig.
De baai van Taganga.
Traditioneel een vissersdorpje.
Tegenwoordig een backpacker hotspot.
Desondanks proberen we er maar het beste van te maken.
Behalve luieren op het strand besloten we ook een trekking te doen.
Diep in de jungle van Parque Tayrona.
Met allemaal rare junglebeesten.
Maar liefst 4 dagen sjouwen.
Maar gelukkig konden we af en toe ook zwemmen in de rivier.
En het luie zweet van ons af douchen.
In het kamp was het stikkedonker dus 1 iemand op een krukje met een zaklamp om de kok bij te lichten.
Terwijl wij ons bij kaarslicht met een kaartspelletje vermaakten.
De koeien kwamen op al die gezelligheid af.
De volgende ochtend een regenboog voor de deur.
Na een ontbijtje trokken we weer verder.
En onderweg weer badderen in de rivier.
Een indianendurpje langs het pad.
Waar de kinderen om snoep en chips bedelen.
Het pad stond hier en daar onder water.
De laatste loodjes naar de Ciudad Perdida.
En dit is 'em dan, hier doe je het allemaal voor.
Ouwe stenen midden in de jungle.
En dan via dezelfde weg weer terug naar Taganga.
Waarbij we onderweg weer mooie planten en bloemen zagen.
Maar terug moesten we het hele eind in 1 dag lopen, dus geen tijd om te badderen.
Dat moest wachten tot we weer in Taganga waren.
De man links, met de grote neus, kijkt argwanend toe hoe zijn vriendin wordt gemasseerd door de strandmasseur.
Zo hadden we een geweldig kerstfeest.
Next stop Cartagena.
De toegang tot het histerische centrum.
Mijn vrienden vonden het leuk om in het restaurant te vertellen dat ik jarig was.
Dus gingen we voor mijn verjaardag een potje Tejo'en.
En daarna weer wandelen in de stad.
Dit is plaza de San Pedro in het ommuurde historisch centrum.
Oudejaarsavond vierde ik in de Partybus (Chiva).
Dansen bij het Castillo de San Felipe.
De verdedigingsmuren van Cartagena.
De toren van de kathedraal van Cartagena.
Mijn nieuwe vriendin Lucia, en mijn nieuwe kapsel.
De skyline van de wijk Boca Grande.
Drugsinspectie van mijn auto voor het transport per ferry naar Panamá.
Zonsondergang tijdens 1 van mijn laatste avonden in Cartagena (voorlopig).
Een laatste blik op Cartagena (voorlopig) vanaf de Independence, waarmee ik naar Panamá voer.
De kapitein met de Chileen.
Bye bye Colombia.
Na bijna 6 maanden ben ik weer terug in Colombia om het EK met Lucia te kijken.
De eerste wedstrijd keken we bij haar vriendin Yina thuis.
Om het verlies te verwerken en als verjaardagskado werd ik getrakteerd op een weekendje Isla de Barú.
En weer terug in Cartagena met de skyline van het historisch centrum.
Waar we de volgende dag naar de diploma uitreiking van Lucia's nichtje gingen.
De hele familie met de camera's in de aanslag.
Paps begeleid haar naar het altaar.
Dezelfde avond gingen we het heugelijke feit vieren.
Iedereen had zijn mooiste outfilt aangetrokken.
Toen we weer nuchter waren konden we eindelijk naar Medellin.
O.a. om voetballen te kijken met 2 vrienden van Lucia.
Gelukkig was Rafael naast bloemist ook bartender.
En zo eindigde ook deze dag weer in gepaste dronkenschap.
Daags erna bekeken we een interessant project, een skilift in een achterbuurt, daardoor kan iedereen veilig over vijandige buurten reizen.
Alhoewel ze de vuile was nog steeds buiten hangen.
En met de nieuwe bibliotheek erbij is de hele buurt geweldig vooruit gegaan.
Dit was in Jerico waar we ons volgende tripje heen ging.
Een typisch dorpje uit de tijd dat de spanjaarden het hier nog voor het zeggen hadden.
Een bezoekje meer dan waard.
Het was weer eens marktdag.
Uitzicht over Jerico.
Onderweg van Jerico naar Jardin, onze volgende stop.
Jardin staat bekend om zijn architectuur.
Maar Jardin is ook bekend vanwege de bloembakken aan de huizen.
Sinds het vissen in Roatan ben ik de aangewezen man om voor het eten te zorgen.
Weer terug in Medellin, in een andere buurt moeten de voordelen van een skilift nog incuberen.
En in comuna 13 proberen ze het met roltrappen.
Ook deze roltrappen zijn gebouwd zodat de buurtbewoners veilig de wijk in en uitkunnen. Bijv. om te werken.
Het hele project is opgeleukt met.......
...... coole graffiti.
Het volgende uitstapje ging naar Santa Fe de Antioquia, hier de oude brug over de Rio Cauca.
De kerk op de plaza de armas, Santa Fé de Antioquia.
Ook Santa Fé ademt nog de sfeer van koloniaal Colombia.
Iglesia de Jesús Nazareno.
Iglesia de Santa Bárbara.
Eenmaal terug in Cartagena gingen we het Castillo San Felipe, waar ik de vorige jaarwisseling nog een dansje maakte, bezichtigen.
Deze keer uiteraard ook weer onder het genot van een Club Colombia.
Wederom een zonsondergang in Cartagena.
Een dag later had Lucia een feestje georganiseerd vanwege el dia del amor y de la amistad, zeg maar valentijnsdag.
In een koloniaal huis in het historisch centrum met interessante details.
Met een kater begaven we ons een dag later naar de bowlingbaan.
Maar vlakbij Cartagena kun je ook op een andere manier detoxen.
Nl. in de modder van de vulkaan van Totumo.
Bij alweer mijn vierde bezoek aan Colombia verbleven we in Bogotá.
La plaza de Bolivar, de kerstboom is inmiddels weg.
Uitzicht over Bogota vanaf el cerro de Montserrate.
Een vriendin van Lucia werkte in het presidentieel paleis.
En nodigde ons uit voor een privétour.
Zij werkt als supervisor op de media afdeling.
Vanaf deze plek spreekt de president het gepeupel toe.
Het volgende uitstapje bracht ons naar Villa de Leyva.
Met o.a. dit terracota huis.
het centrale plein 's avonds
En giftige meertjes.
Een stukje verderop is een struisvogel boerderij.
Hongerige en nieuwsgierige beesten.
In de wat wijdere omgeving vind je het monasterio de la candelaria.
Uiteraard ook door de spanjaarden gebouwd.
De beelden van de bouwvakkers staan er zelfs nog.
Weer een stukje verderop ligt het dorpje Raqira.
Een kleurrijk dorpje kun je wel zeggen.
Met vele souvenir winkeltjes en kunstgalerijen.
Eigenlijk sterft het van de pittoreske dorpjes in deze zone.
En ook aan kloosters geen gebrek.
Mijn trip zat er weer bijna op, en als laatste stond een bezoek aan Lucia's zus op het programma.
Zij woont in Cincelejos, en in de buurt hebben ze een lap grond.
Met een finca (boerderij) waar ze koeien verbouwen.
Romantisch als ik ben kookte ik ter afscheid hutspot. En dat ging er in als koek.
In 2018 was ik weer terug in Colombia, met LucÃa reed ik langs dit prachtige landschap tussen Medellin en La Ceja. Mij vielen de witte Yarumo bomen vooral op.
Dit is het centrum van El Retiro, een ander dorpje in de buurt van Medellin.
Omdat het met Twente zo beroerd ging, zocht ik een nieuwe club.
En die vond ik in Deportivo Independiente de Medellin. El Poderoso DIM.
Voorts bezochten wij El Piedra de 'El Peñol de Guatapé'.
De klim naar de top van die steen bestaat uit ruim 500 traptreden, al zig-zaggend door een spleet.
Na die ruim 500 traptreden sta je dan hijgend bovenop van het uitzicht te genieten.
Wel leuk wonen daar, iedereen heeft zijn eigen strandje.
We dronken even een Club Colombia om ons voor te bereiden op de afdaling.
Dit is het centrum van Guatapé, het dorpje waar de rots zijn naam aan te danken heeft.
De huizen in dit dorp zijn allemaal uitbundig gedecoreerd.
In deze straat hebben ze zelfs allemaal 3D tekeningen die uitbeelden hoe het leven in Colombia vroeger was.
Toentertijd liet men zich bijvoorbeeld ronddragen door de bergen.
Als laatste namen we de nieuwe kabelbaan naar Villa Sierra, een achtergestelde wijk in Medellin. Men bouwt die kabelbanen om deze buurten vooruit te helpen. Mensen kunnen dan veilig(er) reizen en daardoor gaan werken.
Op de terugweg stapten we wat eerder uit voor deze street-art. Deze vrouw is een Braziliaanse beroemdheid.
Dit is voorlopig de laatste foto, maar ik kom zeker nog terug in Colombia.
English