Meteen nadat we Azerbeidzjan binnenreden kregen we voor het eerst van ons leven de Kaspische Zee te zien.
Het is eigenlijk een meer, het grootste meer ter wereld zelfs. Alleen is het water zout, daarom noemen ze het een zee.
De volgende dag begonnen we in de hoofdstad Bakoe aan een rondje langs de bezienswaardigheden.
We liepen vanaf het metrostation via de westpoort het oude centrum in.
Daar achter staat het hoofd van de dichter Aliagha Vahid, die met satire misstanden aan de kaak stelde in zijn werk.
We sloegen linksaf, de stadsmuur volgend, richting deze verdedigingstoren.
De katapult staat er zelfs nog in.
Even verderop vonden we het miniatuurboeken museum.
Het enige museum ter wereld in zijn soort, en nog gratis ook. Ideaal dus voor een Nederlandse toerist.
Iets verderop kwamen we aan bij de belangrijkste attractie, het Paleis van de Shirvanshah.
Een paleis uit de 15de eeuw gebouwd door Ibraham de 1ste, Sjah van het Sjirvansjah Rijk.
De Sjirvansjah dynastie heeft bijna 700 jaar geregeerd, langer dan elke andere dynastie ter wereld.
Het paleis bestaat naast woonvertrekken uit deze hamam, een moskee en diverse mauloleums.
Via deze gedecoreerde deur kom je op de binnenplaats....
....waar de Sjah een paviljoen had om fuifjes te houden.
Dit is 1 van de mausoleums, je kunt door dat kleine openingetje in de grond naar binnen.
Er werd toevallig nog een videootje opgenomen met deze dansende Derwisjen.
Wij vervolgden onze weg door de smalle straatjes.
Het oude centrum is overal keurig gerestaureerd.....
.....alleen met de minaret van de Cuma Moskee (vrijdag moskee) waren ze nog bezig.
In de smalle straatjes laten busjes hier en daar hun sporen achter.
Hoe dichter we bij de Maidan toren kwamen hoe meer souvenirs en tours ons werden aangeboden.
De Maagden Toren (Giz Galasi) een symbool voor Bakoe. Sommigen denken dat het een Zoroastrische vuurtempel uit de 7de eeuw v. Chr. is, anderen dat het een verdedigingswerk uit de 6de eeuw n. Chr. is.
Aan de andere kant van de stad, vlakbij ons hotel staat het....
......Hayder Aliyev Centre.
We zijn er een paar keer omheen gelopen......
.....maar konden geen rechte lijnen aan het gebouw ontdekken.
Op de glazen wanden na dan.
Hoeveel gezichten tel je in dit kunstwerk?
We zijn er 3 keer geweest omdat we ook weleens binnen wilden kijken, helaas was het telkens gesloten voor publiek
Overal in Bakoe zie je Mercedessen, verstand van auto's kun je de Azeri's iig niet ontzeggen.
Da's natuurlijk ook het enige merk waarmee je de Formule 1 kunt winnen. Rechts het hooggerechtshof.
Sjah Ismail Khatai, poëet en grondlegger van het Safavidenrijk. Hij versloeg o.a. de Sjirvansjah. Zijn rijk besloeg het gebied van Syrië tot Oezbekistan, de Kaukasus en een deel van Turkije.
We liepen weer verder richting het water.
En stuitten op deze kunstgalerij.
Dat stond zowel binnen als buiten......
......barstensvol met moderne kunst.
Alles was te koop, deze had ik bijna gekocht. Maar een foto is toch makkelijker meenemen.
Kunst vindt je ook in kleine details zoals dit ornament op een brug.
Het 28 Mall Shopping centre, ik dacht eerst dat het een treinstation was.
Hayder Aliyev, oud KGB man en vanaf 1969 leider van het land. Tot hij in 2003 zijn zoon op de troon zette.
Het Fizuli Park, waar een hoop goede en trendy restaurants zitten.
Onmiddelijk achter alle nieuwe (op Parijs geïnspireerde) gebouwen zie je het echte Bakoe.
Het Nizami Museum of Azerbaijan Literature, met standbeelden van beroemde schrijvers/poëten uit Azerbeidzjan
En een prachtige ingang.
Terwijl de gebouwen zijn geïnspireerd op de architectuur van Parijs, zijn de taxi's uit Londen gehaald.
Bahram Gur, een koning uit de vijfde eeuw die graag joeg op paardezels en gehaat werd vanwege zijn tolerantie t.o.v. alle godsdiensten die niet Islam waren.
Vanaf Bahram Gur was het een hele klim want de funicular was stuk, maar het uitzicht was de moeite waard zoals je ziet.
Bovendien wilden we de Flame Towers van dichtbij zien.
's Avonds worden op de torens afwisselend de vlag van Azerbeidzjan, reclame én vlammen geprojecteerd.
Dit was ooit de langste vlaggemast ter wereld, inmiddels nummer 3 na Jeddah en Doesjanbe.
Het Shahidlar Monument, ter nagedachtenis aan de martelaren.....
....die in 1990 door Sovjet troepen werden afgeslacht in opdracht van Michael 'perestroijka' Gorbatsjov.
Elk jaar op 20 januari worden zij herdacht, de gebeurtenissen waren het begin van de onafhankelijkheid van Azerbeidzjan een jaar later in 1991.
Dit is de bijbehorende Shahidlar Moskee, vlak naast de Flame Towers.
In de Flame Towers zit naast het Fairmont Hotel ook een Lamborghini dealer. Van deze uitvoering bestaat er maar 1 in de wereld. Ik kon alleen die gele betalen.
Terug in het centrum maakte mijn hart een sprongetje van vreugde totdat ik er achter kwam dat Edwin Kroon geen frikandellen of bitterballen verkocht.
De voetgangers/shopping zone in het centrum van Bakoe.
Net als in de andere sovjets staten, ook hier overal leuke/mooie standbeelden.
Één van de fonteinen op het Fountain Square (hij stond uit).
Mijn voeten deden pijn, dus het was een hoofdzaak dat ik even kon zitten.
Daarna even eten bij de Amerikaan.
Formule 1 fans herkennen vast deze bocht, waar de wagens naar beneden komen op weg naar de Kaspische Zee boulevard.
Behalve de taxi's hebben ze ook het reuzenrad uit Londen gekopieerd. The Baku Eye heet het ding, hoe origineel.
Kilometers gelopen om bij de vlaggenmast te komen, bleek het verboden terrein. WTF!
Baku Crystal Hall, hier werd in 2012 het Eurovisie songfestival gehouden. Tegenwoordig ook geschikt voor sportevenementen, zoals de Europeese Spelen van 2015.
We liepen maar weer terug naar het centrum, langs de vissers.
De vis werd wel duur betaald.
Ook met de lage olieprijs wordt er nog volop gebouwd aan de skyline.
De andere hand vindt je op het strand van Punta del Este in Uruguay.
Wederom een origineel idee voor een foto van ondergetekende.
Zouden ze allemaal nog bij elkaar zijn?
The Government House of Baku, gebouwd in de jaren 30 door de Russen. Tegenwoordig huisvest het verscheidene ministeries.
We waren wel klaar met de hoofdstad en reden naar het Qala Ethnografisch Museum (openluchtmuseum zouden wij zeggen).
Daar bleek dat ze hier op het Absjeron Schiereiland ook hunebedden bouwden.
Wat later in de geschiedenis werden het dit soort huizen.
Net als in Arnhem hebben ze hier ook acteurs.
Het huis van een koopman uit lang vervlogen tijden.
Naast het museum staat een replica van een Azeri Fort.
We reden verder naar de Suraxani vuurtempel, van oorsprong een zoroastrische vuurtempel.
Maar Indische Shiva fanboys namen de toko in gebruik en verbouwden het in de 18de eeuw.
We slalomden om de ja-knikkers die overal op het schiereiland staan op weg naar de volgende trekpleister.
Het Ramana fort.
Van waar je een schitterend uitzicht hebt.
Snel verder naar het Markadan kasteel.
Waar je ook maar kijkt, boortorens.....
.....en ja-knikkers.
In de 13de eeuw beschreef Marco Polo al het brandende gas dat op het Absjeron Schiereiland overal uit de grond kwam. Deze is in de jaren vijftig per ongeluk door een herder aangestoken toen hij een peukje weggooide.
Onze volgende bestemming was Quba.
Daar kun je dit Genocide Memorial Complex bezoeken.
De Armenen hebben hier in 1918 op bevel van de Russen bijna 17.000 Azeri's vermoord.
Tegenwoordig bezetten de Armenen (vuile honden noemde onze gids ze) ook nog eens Nagorno-Karabach.
We liepen even later vanuit het centrum door de beeldentuin....
......de trap af richting de rivier, en naar de.....
.......Joodse wijk aan de overkant, vol met kasten van huizen. Die jongens doen het blijkbaar overal goed.
Het was een beetje druilerig toen we aankwamen in Sheki, onze op één na laatste stop in Azerbeidzjan. Maar gelukkig klaarde het al snel weer op.
Zo zagen we toch nog een mooie zonsondergang vanuit ons hotelkamertje.
De buurman groette ons vriendelijk de volgende ochtend.
Eerst maar eens een kijkje nemen in deze oude Caravansaray.
De enige twee palmbomen die we in Azerbeidzjan hebben gezien geloof ik.
Bovenin het dorp ligt het Nukha Fort.
Binnen staat deze ronde tempel waar nu een Museum voor toegepaste kunst in zit.
Maar de belangrijkste attractie van het fort staat helemaal achteraan....
Het Khan Saray Paleis, ook wel het zomerpaleis van Haji Chalabi Khan.
Het gebouw is slechts 1 kamer diep, elke ruimte heeft van dit soort ramen. Meer kan ik niet laten zien, want foto's maken was verboden.
Dit is één van de twee Plataan bomen voor de toko, die beiden in 1530 zijn geplant!
Terwijl we op weg waren naar het Winterpaleis van Haji Chalabi Khan, liepen we door het labyrint van straatjes nog tegen deze moskee aan.
Het winterpaleis zelf was nog maar pas gerestaureerd.
Hier mag je gelukkig wel foto's maken. De meeste kamers zijn als deze: simpel en met ramen van gekleurd glas.
Behalve deze kamer met schilderingen uit de 18de eeuw. De ramen zijn rood/blauw/geel/groen=bloed/hemel/aarde/zon. Net als in het logo van Microsoft Windows.
Aan de andere kant van het dorp is nog een monument ter nagedachtenis aan de tweede wereldoorlog, met zoals in alle voormalige Sovjetstaten een treurende moeder.
Het uitzicht vanaf het monument over Sheki.
Deze vrouw voelde zich bijzonder vereerd omdat ik vroeg of ik een foto mocht maken.
In het nabijgelegen Kisj staat deze Albanese kerk. Maar Kaukasisch Albanië, dat Georgie, Azerbeidzjan en Dagestan omvatte, had niets te maken met de Albanezen op de Balkan.
Hun kerkjes kom je echter op de onmogelijkste plaatsen tegen.
We gingen op weg naar Zaqatala de laatste stop voor Georgië. We hoopten voor de avondspits aan te komen.
Helaas, we kwamen even later vast te zitten in het verkeer.
In Zaqatala staat ook weer een fort.
Deze mensen kunnen daar elke dag van genieten als ze de was ophangen.
Argeloos liepen we naar binnen, maar we werden er snel uit gejaagd omdat het nog steeds een militaire functie heeft.
Dada Korkut, een legendarische verhalenverteller en bard. Zijn pre-islamitische verhalen met wijze lessen en een moraal zijn een belangrijk onderdeel van de Turkse identiteit.
Voor deze bezienswaardigheid moesten we even bij een paar mensen door de tuin.
Je kunt niet naar binnen want het staat op instorten. We waren hier ook alleen maar omdat we een paar uurtjes moesten doden.
Het oude centrum van Zaqatala.
De typische gevels van de huisjes in Zaqatala.
English