Het monument Namdeamun, één van mijn eerste indrukken van Seoul.
Daarna volgde het Changdeokgung paleis.
Dat deed me enigszins denken aan de verboden stad in Beijing.
Veel houtsnijwerk en geschilderde versieringen.
Kleuren mochten overigens alleen gebruikt worden voor de gebouwen van de koninklijke familie.
Het gepeupel moest het met bruin doen.
Nog 2 poorten door op weg naar....
....de secret garden.
Seoul heeft ook moderner spul, bijv. het gemeentehuis.
En daarnaast vind je Deoksugun....
....een ander paleis met poorten.
Ondergrondse winkelcentra zijn soms zo groot dat ze 2 metrostations met elkaar verbinden.
Maar de meeste mensen pakken toch liever de metro.
Aan het eind van weer een dag paleizen bekijken even eten op de Gwangjang markt.
De specialiteit hier, bindaetteok. Een krokante pannenkoek met groenten.
Het monument voor het oorlogsmuseum.
En dit is het Namsangol Hanok Village, traditionele Koreaanse huizen (Hanok).
En alhoewel enigszins spartaans hadden ze wel de beschikking over vloerverwarming.
Uitzicht over Seoul vanaf de berg Namsan.
Het laatste paleis, Gyeongbokgung.
Met het allereerste model tamtam van Samsung.....
....en weer de verplichte poorten.
De verblijven voor de concubines....
...en uiteraard Gyeonghoeru....
...met zijn bijbehorende paviljoen.
Dit is Geunjeongjeon, maar dat had je natuurlijk al gezien.
Buiten nog even kijken naar de wisseling van de wacht.
Als Kim Jung Un dit zou zien zou die waarschijnlijk niet zo'n grote bek hebben.
Het national folk museum.
En toen kwam ik eindelijk in Gangnam, een stuk moderner. Dit is het gebouw van de Hyundai Development Company.
Deze zwitserse kaas staat in dezelfde straat.
Geblokte en golvende gebouwen het kan allemaal hier.
Of een bijenkorf.
Als laatste het Horim Art Center.
En weer terug met de metro terwijl iedereen zit te facebooken.
Mijn volgende excursie ging naar de grens met Noord Korea.
Waar de Zuid Koreanen lintjes ophangen met de wens weer herenigd te worden met het Noorden.
Daarvoor hebben ze alvast deze spoorlijn waar 4 keer per dag een lege trein over rijd naar het Noorden.
Dit gebouwtje staat precies op de grens in de Joint Security Area.
Hij bewaakt de deur naar Noord Korea zodat toeristen niet per ongeluk 'vluchten'.
De soldaat staat op de grens, ik in het Noorden.
De grens met aan beide zijden loerende soldaten.
Een echte Noord Koreaan.
Dit is de bridge of no return.
Fast forward naar het aquarium in Busan.
Met albino goudvissen.
Het brede strand van Busan, helaas was het wat aan de frisse kant.
Uitzicht op de haven van Busan, de vijfde grootste haven van de wereld.
En die haven fungeert dus alleen voor Zuid-Korea (over land kan niet doorgevoerd worden naar het Noorden en verder zijn ze omringd door water).
Een draak van een beeld.
Deze man (Yi Sun-shin) had iets belangrijks voor het land gedaan lang geleden.
De vismarkt van Busan voor al uw….
…levende inktvissen.
Ik reisde door naar Gyeonglu waar je deze grafheuvels vind (Tumuli noemen ze die).
En vlak buiten de stad de tuinen van de tempel van Bulguk-Sa.
Die je hier ziet.
Een prachtige tempel....
...waar men maar al te graag op de knietjes gaat voor Buddha.
Met een in Korea wereldberoemde pagode....
...en uiteraard monniken.
Na al dat moois sprong ik weer op de trein, richting Andong.
Waar dit eeuwenoude dorpje te vinden is.
Hahoe Folk Village.
Daar leven nog mensen van de oude stempel.
In Andong geniet ik ook nog van een traditionele Koreaanse grillmaaltijd.
Die ik in mijn hotel high tech weer wegspoel.
Voor ik weer terug ging naar Seoul maakte ik nog een stop in Guin-Sa.
Een buddhistisch tempelcomplex.
In een kloof tussen twee bergjes gebouwd.
Met bovenaan deze hal ter ere van Sangwol Wongak die na de 2e wereldoorlog het tempelcomplex in ere herstelde.
Zoals je ziet een stevige klim.
No pictures please, Buddha mag nergens op de foto.
Trapleuningen mochten wel op de foto.
Terug in Seoul, of eigenlijk een voorstad Suwon.
Met de ommuurde binnenstad: Hwaseong Fortress.
Waar je nog lekker pijltjes kunt schieten.
De toegangspoort in het noorden.
En dan nog een laatste foto voor ik me haast naar….
….een welverdiende relax in de rosse buurt.
Na 3 jaar en twee weken sta ik weer voor de poorten van Changdeokgung Palace.
Op het eerste gezicht geen spatader veranderd.
Vol nostalgische gevoelens loop ik dit keer met Lucía over het terrein.
Al deze gebouwen hebben een naam, deze heet Injeong-jeon en diende voor officiële staatsfuncties.
Huijeongdang, waar de koning normaal gesproken werkte en zijn audiënties hield.
De ingang voor het klootjesvolk.
Creatief met bakstenen waren ze wel.
Lucía waande zich in een sprookje.
Wederom een creatie in baksteen.
Nakseonjae, hier mocht de rest van de koninklijke familie leven.
De lampionnetjes bij de Jogyesa tempel.
Dat is een Boedistische tempel in de Jongno wijk.
Schitterend!
In Seoul ben je, waar je ook bent, hooguit 25 meter van een coffeeshop verwijderd.
De traditionele wacht bij het Bosin Paviljoen.
En ook voor de ingang van het Gyeongbokgung paleis was het weer een drukte van belang.
In 2013 dacht ik nog dat ik mazzel had (hoe naïef), maar deze jongens zijn er elke dag.
Het paleis lag er drie jaar later ook nog net zo bij.
De Heungnyemun gate.
Wederom de verblijven van de concubines.
Samen op de gevoelige bitjes bij Gyeonghoeru.
Dit was een feestzaal.
De wandelgangen waar je altijd zo veel over hoort.
Hyangwon-jeong paviljoen.
Achter het paleis staat het presidentieel paleis, Cheong Wa Da. Dat betekent: het blauwe huis.
Geoncheong-gung is ook goed bewaard gebleven gelukkig.
De sterrenbeelden voor het National Folk Museum.
De begrafeniswagen van weleer.
Ze hebben ook een straatje uit het Seoul van de jaren 70 nagebouwd. Weinig veranderd zo te zien, overal coffeeshops.
Het grootste verschil is dat de gebouwen tegenwoordig iets hoger zijn.
We liepen nog even door Dong-gung, waar men ook creatief met baksteen is geweest.
Die vier schoorstenen op de achtergrond dienden voor de vloerverwarming.
Kwamen we nog een prinses tegen ook nog.
Voor we weer naar buiten konden moesten we even wachten tot ze klaar waren met de show.
Ook met Lucía maar weer zo'n traditionele Koreaanse grilmaaltijd naar binnen gewerkt. Onze mening: te veel groente, te weinig vlees.
De Jongmyo shrine, daar was ik de vorige keer nog niet geweest.
Goed dat ze ons vertelden dat het een begraafplaats is, want ik zag het verschil met een paleis nauwelijks.
Achter elke deur ligt een lid van de koninklijke familie.
Over dit zwarte pad mag niemand lopen, die is namelijk voor de geesten.
We gingen vervolgens nog even naar Everland.
Een pretpark, met een Holland Village.
Harstikke leuk, maar gvd geen frikandel, bitterbal e.d. te krijgen.
Dit is de T-Express, de vierde stijlste houten achtbaan ter wereld, en de negende snelste. Heel gaaf ding!
In het pretpark is ook een dierentuin.
Met ringstaart apen.
En deze schattige aapjes.
Het Tapgol parkje, vlakbij ons hotel.
Als laatste gingen we op zoek in Gangnam naar het Gangnamstyle monument waar we over hadden gelezen.
Die zou hier ergens moeten komen, maar was dus nog niet gerealiseerd.
English