Op mijn eerste dag in Bosnië en Herzegovina ging ik een stukje door de oude bazaar struinen.
En ik liep al meteen een paar leuke vrouwen tegen het lijf.
De meesten kwamen net hier vandaan, de Gazi-Husrev-Begmoskee.
De kalverstraat van Sarajevo zogezegd, met alleen maar souvernirwinkels en kebabzaken.
Maar er was gelukkig ook een Frans restaurant met een mooi uitzicht op de......uh....bergen.
Deze Gradska tržnica lijkt wel een theater, in werkelijkheid is dit een markt voor groenten, fruit etc.
Op de achtergrond zie je de Geboortekathedraal van de Moeder Gods.
De Strossmayerova straat die uitkomt bij de Heilige Hart Kathedraal. De grootste kathedraal van Bosnië, gebouwd met de Notre Dame uit Parijs als voorbeeld.
Voor de deur staat een beeld van Paus Francisco die hier in Juni 2015 een kijkje nam.
Mijn rondje door de oude stad oftewel Stari Grad was bijna compleet.
Dit was dagelijks mijn beginpunt, het icoon van de oude stad de Sebilj Fontein.
Hier rechts op de hoek werden in juni 1914 Prins Franz Ferdinand en zijn vrouw vermoord.
Bizar om je te realiseren dat deze moord het startschot (pun intended) bleek te zijn voor de Eerste Wereldoorlog en dus uiteindelijk ook van de Tweede Wereldoorlog.
Ik was erg vroeg op pad gegaan om foto's te maken voordat de hordes toeristen weer in de weg zouden lopen.
Sarajevo werd tijdens de balkan oorlog drie jaar belegerd door de Serven.
De enige manier om de stad in of uit te komen was via een tunnel die onder het door de VN gecontroleerde vliegveld door was gegraven.
Dit is de ingang aan de vrije Bosnische kant.
Met in de vloer nog een onontplofte ingeslagen mortiergranaat.
De tunnel was 340 meter lang.
Dit noemen ze de Sarajevo roos, het is de schade van een mortier inslag. De bewoners verfden ze rood.
Mijn volgende stop was Mostar.
De Karađoz Bey Moskee met de grootste koepel en minaret in de regio.
Dit is de binnenplaats van de Koski Mehmed Pasha Mosque.
En als je dan een stukje verder loopt dan kom je bij de wereldberoemde brug van Mostar.
Ik heb mezelf maar even met de brug laten vereeuwigen voordat ze hem weer in 100.000 stukjes schieten.
Daarna wrong ik me door de smalle toegangsstraat, met souvenirshops, naar de brug zelf.
Daar kwam ik er achter dat er gekken zijn die er vanaf springen, voor de lol nog wel.
Met de actuele lage waterstand een val van zo'n 25 meter.
Folklore noemen ze dat.
's Avonds bij mijn Bosnian Plate (een grote berg vlees op een bord) had ik ook weer mooi uitzicht.
Ik slenterde nog wat langs de souvenirwinkels op de avond voor vertrek.
Want de volgende dag ging ik op weg naar een vriend in Kroatië terwijl er overal bosbranden woedden.
Een aantal weken later was ik weer terug in Bosnië, nu met Hagan.
We stopten eerst bij dit Tjentiste Monument.
Ter nagedachtenis aan de slag om Tjentiste met de Nazis, de Joegoslaven ontsnapten maar er waren toch 7000 burgerdoden.
Daarna reden we door naar Mostar, onderweg passeerden we o.a. dit kasteel.
Een prachtige rit.
We waren terug in Mostar omdat ik zo dom was geweest om tegen Hagan te vertellen dat je van de brug kan springen.
Dat leek hem leuk en dus ondergingen we eerst de training van de 10 meter plank.
Het is de bedoeling zo rechtstandig mogelijk en strak als een plank in het water te komen.
Na de training denk je appeltje eitje, maar als je daar staat is het toch wel fucking hoog.
Maar Hagan deed het gewoon!
'Ik ook altijd met mijn grote mond', dacht ik toen ik er stond.
Maar ja, ik kon niet meer achter blijven.
Het liep allemaal goed af, en we hebben er allemaal weer een diploma bij.
We reden met een pijnlijk lijf door naar Sarajevo.
Dit is de oude bobsleebaan van de winterspelen van 1984 in Sarajevo.
Sindsdien wordt de baan alleen nog gebruikt door graffiti artiesten.
Je hebt er een mooi uitzicht over de stad.
De TV-toren die in de oorlog aan gort is geschoten maar nog wel overeind staat.
Hagan wilde de bazaar natuurlijk ook even zien, en zowaar kende ik dit straatje nog niet.
Er moest ook nog gewerkt worden, en na de sprong van de brug was dit de minst pijnlijke houding.
Na een weekje in Nederland was ik weer terug in Bosnië en Mostar.
De jongens van Red Bull wilden ook graag van de brug springen, maar hadden zoals je ziet niet opgelet tijdens de instructie.
Wel gingen de heren van een 6 meter hoger platform.
Zo rechtstandig mogelijk het water in, ja dat kun je ook zo opvatten.
Een dag later was pas de echte wedstrijd.
Als lid van de brugspringclub, had ik front row seats.
Salto's met schroef, achterwaarts etc. vanaf 30 meter hoog.
En dat gaat ook weleens mis.
Mijn laatste stop in Bosnië was Banja Luka.
Belangrijkste trekpleister is dit fort.
Binnen het fort staat dit met EU geld gerestaureerde museum.
Waar je o.a. dit prachtige kunstwerk kunt bekijken. Zo zie ik belastinggeld graag besteed.
Binnen het fort is er ook een voortreffelijk restaurant met een fijn terras.
Vlakbij de orthodoxe kerk, Bogojavljenski Hram.
Dit is de Christus de Verlosser Kathedraal.
Hier stond eerst een andere kerk, maar die is in WOII vernietigd. Deze is in 2004 opgeleverd.
Nederlands